“Als ‘weten’ vervangen wordt door ‘geloven”… waar blijft dan het ‘vermoeden van onschuld of het ontegensprekelijk bewijs zonder een greintje twijfel’?

“De #MeToo-beweging is revolutionair feminisme. Zoals alle revolutionaire bewegingen heeft ze een voorkeur voor standrecht. Sinds april 2017 zijn meer dan 200 vooraanstaande mannen publiek beschuldigd van vormen van seksueel wangedrag, van verkrachting tot ongepaste taal. Enkele van die mannen hebben waarschijnlijk de wet overtreden en worden dan ook vervolgd – aangevoerd door Hollywood-mogol Harvey Weinstein. Maar #MeToo lijkt verkrachting, aanranding, lompe versierpogingen en foute grapjes in één enkele overkoepelende misdaad te hebben gedumpt.

Op enkele uitzonderingen na zijn reputaties zonder vorm van proces verwoest. ‘Ik geloof haar’ zijn de fatale woorden die, als genoeg mensen ze uiten, de rol van rechter en jury spelen.

Seksuele intimidatie is natuurlijk onaanvaardbaar. Maar een veel grotere bedreiging van de vrouwenrechten wordt door de westerse feministen grotendeels genegeerd. Zoals mijn echtgenote graag opmerkt, zegt vers 2.282 van de Koran dat de getuigenis van een vrouw voor een rechtbank de helft waard is van die van een man (in Ford versus Kavanaugh zouden sommige mensen graag het omgekeerde zien). Overal waar de sharia van kracht is, van de gewapende kampen van Boko Haram of IS tot de meeste landen met een moslimmeerderheid, zijn de vrouwen de verliezers.

Ik wil twee hypothesen voorstellen die verklaren waarom het zo ver is gekomen. De eerste is dat de elitaire universiteiten van deze wereld zo sterk door zelfverklaarde progressieven worden gedomineerd, dat steeds meer mensen in andere elitaire instellingen – ondernemingen, media, overheidsdiensten – hun ideologie volledig of gedeeltelijk overnemen.”  (…)