Een man passeert elke morgen op weg naar het werk een bedelaar in één van de tunnels aan het Centraal Station van Brussel en geeft hem telkens 5 euro. Dat gaat zo enkele jaren goed, tot de man op een dag maar 4 euro geeft.
‘Sorry‘, zegt hij, ‘maar wij hebben pas een huis gekocht en de afbetalingen slaan echt door in ons huishoudbudget. Ik kan je voortaan maar 4 euro geven.’ De bedelaar fronst zijn wenkbrauwen maar zegt niks.
Na een paar jaar geeft de man op een dag ineens maar 3 euro meer.
‘Sorry‘, zegt de man, ‘mijn vrouw is gisteren zonder werk gevallen en je begrijpt dat we nu op alle posten moeten bezuinigen.’ De bedelaar trekt een grimas, maar houdt zijn lippen stijf op mekaar.
Weer een paar jaar later zegt de man, ietwat beschroomd en aarzelend tot de bedelaar, dat hij voortaan maar 2 euro kan geven omdat zijn oudste dochter naar de universiteit gaat en op kot, en dat die 3 dagelijkse euro’s echt niet meer kunnen, temeer daar zijn vrouw nog altijd geen werk heeft.
Deze keer kan de bedelaar zich niet meer inhouden en roept kwaad uit: ‘Egoïst! Dus als ik het goed begrijp zit uw vrouw thuis op haar luie krent en laat ge uw dochter studeren op *mijn* kosten??’
… Magnette: ‘Federale regering ondermijnt Waalse belangen’ …
Een oude mop die nog steeds van toepassing is in de rode en groene stallen.
Helaas zullen diezelfde parasieten weer een stem krijgen tot de teller op 0 euro staat.
We weten het Jean, de mop heeft een baard, maar is bijzonder duidelijk om de ‘solidariteit’ te beschrijven in het land b.
ken je de fabel van “de krekel en de mier ” ?
Natuurlijk is die fabel bekend, maar… velen kennen het vervolg NIET: de mier wordt uit haar huis gezet, het huisje wordt ietwat làter een krot, en uiteindelijk bouwt er een spinnenfamilie hun nest(en) er in. 🙁
Een herkenbare toestand van de huidige samenleving.