Over machtsstrategie en seksuele moraal
Vreemde dingen zijn aan de hand in Chinaland. Terwijl schrijvers zoals Wu Wei op de index en onder huisarrest staan, en de pers zelfs nog wat strakker gemuilkorfd wordt, hebben de machthebbers in Peking het licht op groen gezet voor een seksuele bevrijdingsgolf. Deze uit zich in een fabelachtige explosie van seksshops, naast talloze radio- en TV-programma’s over “hoe doe ik het”, allerlei one-night-datingsites, erotische beurzen, pornofestivals, swingparty’s en sekswedstrijden.
Een en ander werd recent uit de doeken gedaan in een artikelreeks van China-expert Oscar Garschagen in NRC Handelsblad: China maakt een red-light-revolution door. En dat voor een land waar het thema absoluut taboe was: in de optiek van voormalige roerganger Mao Zedong leidde al die erotische poespas immers alleen maar tot verstrooiing en aantasting van de revolutionaire idealen. Elke intieme omgang tussen de Rode Gardisten was not done. Mao was dan ook een fervent voorstander van de sublimatiegedachte: als mensen maar genoeg doordrongen zijn van de juiste leer en daarvoor tot het uiterste willen gaan, is het geüniformeerde lichaam niets meer dan een machine in dienst van de Goede Zaak. Seks dient dan alleen om nieuwe soldaten op de wereld te zetten. De rest is ideologie.
Van communisme naar orgasmocratie
Vrijheid betekent ook zelfredzaamheid
Maar Mao is passé, een generatie dissidente schrijvers roert zich, en vooral: er is dat vervelende internet waar het gonst van regime-onvriendelijke geluiden. Tian An Men 1989 was niet meer voor herhaling vatbaar. Het volk – of liever: de nieuwe middenklasse- moest met iets anders gepaaid worden. In dat opzicht drong een nieuwe hedonistische strategie zich op: als de Chinezen dan toch op het internet zitten, laat hen dan liever op zoek gaan naar de Hemelse Vrede via pornosites, eerder dan opruiende blogs te lezen.
Zo gezegd zo gedaan, plots rook alles naar glijmiddel. De politiek geprogrammeerde voortplantingsdrift werd, in een land waar je maar één kind mag hebben, perfect gekanaliseerd tot een cultus van de prikkeling en het genot, overgoten met een relatietherapeutische saus. Niet toevallig worden Confucius en de Tao er hier en daar bijgehaald, want China heeft, geloof het of niet, een lange traditie in de liefdeskunst.
De overgang van communisme naar orgasmocratie is dus minder bizar dan het lijkt. De permanente revolutie gaat door, alleen worden er andere snaren bespeeld. De euforische massakoren die eertijds Mao toegalmden, worden nu vervangen door het even toegewijde hijgen en zuchten (Oosterse vrouwen brengen tijdens de daad ook een soort gepiep voort) van koppels en gangs in volle actie.
http://visionairbelgie.wordpress.com/2013/12/20/met-alle-chinezen/
Wees maar gerust dat het niet alleen “oosterse vrouwen” zijn die een “soort gepiep” voortbrengen tijdens de geslachtsdaad 🙂
Overigens… waren het niet de Chinezen die een traditie hadden om meisjes-van-stand…de voetjes in te binden vanaf geboorte ?
Dàt was niet enkel om “schattig-kleine” voetjes te hebben en hen te lopen lopen met charmante trippelpasjes, maar wél om, wegens zùlke korte pasjes… een supervette schaamstreek aan te kweken.
De toekomst van die meisjes waren verzekerd, want alléén “rijke stinkerds” konden zich veroorloven om zich zo’n meisje aan te schaffen (en weelderig te onderhouden) 🙂
Nù, in moderne tijden heeft men het afbinden van de voeten niet meer nodig om sexfanaten ter wille te zijn: een vacuumpomp (àl-dan-niet mechanisch-aangedreven) geeft zelfs een béter resultaat: een “Monsterfotze” in luttele minuten.