18 jaar boog de Italiaanse justitie zich over het probleem van een luidruchtige wc, resp. de waterspoeling ervan. Uiteindelijk zag men het licht: wc’s die te veel (nacht)lawaai maken zijn een inbreuk op des menschen rechten op stilte en zelfreflectie.

Je zou denken dat er wel andere rechten zijn die de aandacht van justitie eisen, zoals het recht op je eigen identiteit, je eigen cultuur, taal, woonomgeving, veiligheid, vrijheid van meningsuiting…

We begrijpen wel dat het niet prettig is ‘s nachts gewekt te worden door het stromend water van een wc aan de andere kant van de muur. Werd er geteld hoe frequent de geluidsoverlast binnen een bepaalde tijdspanne plaats vond? Hoe werd de overlast gemeten? Kon dit niet opgelost worden met geluidsisolatie? Wellicht wel. Met de boete van (omgerekend) $ 10.000 (plus proces- en advocaatskosten) kan men dozen vol oordopjes kopen.

Dàt de Italiaanse rechtbank dit als een inbreuk van de menschenrechten beschouwt, dàt is pas opzienbarend. Wat volgt? Stel nu dat je bronchitis hebt of zwaar verkouden bent. Hele nachten hoesten en proesten. Of een buikgriep… met andere geluiden. Waar houdt de waanzin op?