Vakbonden zijn goed bezig!
 
Een aantal weken geleden werd uw dienaar benoemd tot ondervoorzitter van ECCEF (Europe-China Cultural and Educational Foundation). ECCEF is de Europese dochter van PEACE TOUR uit Peking. Deze, door de Chinese regering gesteunde organisatie, wil de wereldvrede helpen bevorderen via de kunstwereld. Zo organiseert PEACE TOUR op vele plaatsen in de wereld kunsttentoonstellingen waaraan niet enkel Chinese maar ook kunstenaars uit talrijke andere landen hun medewerking verlenen. Dit is o.a. de reden waarom er vandaag door ECCEF een kunsttentoonstelling werd georganiseerd in Saint Emilion. Dit historische stadje werd een tiental jaar geleden opgenomen in de lijst van het beschermde werelderfgoed door UNESCO.

Aangezien mijn voorzitter, Shao Changchun, toevallig een goede vriend is van Hao Ping, de huidige wereldvoorzitter van UNESCO heeft hij aan zijn vriend gevraagd om naar Saint Emilion te komen om er de kunsttentoostelling te willen openen. En zo gebeurde. De eer viel me te beurt om op vraag van mijn voorzitter Hao Ping en zijn gevolg  af te halen aan het station van Bordeaux op vrijdagavond en deze delegatie over te brengen naar het unieke hotel Grand Barrail in Saint Emilion. Hedenmorgen viel me dan de eer te beurt om in het bijzijn van een schare personaliteiten: een hele reeks burgemeesters, senatoren, oud-ministers, sous-prefects enz. een reeks prijzen en medailles uit te reiken en dit samen met de voorzitter van UNESCO die bovendien nog vice-minister voor onderwijs is in de huidige Chinese regering.

De hele plechtigheid verliep rimpelloos tot op het ogenblik dat dhr. Hao Ping rond 15 uur de TGV met bestemming Parijs diende te nemen in het station van Libourne om als zodanig nog juist tijdig een vergadering met allerlei wereldpersonaliteiten te kunnen voorzitten in de Franse hoofdstad.

Grote consternatie toen bleek dat voor de tweede dag op rij de Franse vakbonden allerlei schokstakingen bij het spoor organiseerden en de trein van Hao Ping in de prijzen viel! Enkele minuten later stelde één van de talrijk aanwezige Chinese zakenlui zijn wagen ter beschikking om zo snel als enigzins mogelijk was de ongeveer 600 km afstand te overbruggen die Hao Ping nog van zijn avondvergadering scheidde. Verder heb ik niet vernomen of hij nog tijdig is aangekomen maar door dit incident zal hij zeker geen boterham minder kunnen eten.

Maar voor vele andere personen bleken deze schokstakingen kleine of grote rampen te veroorzaken. Men is met verstomming geslagen wanneer men moet vaststellen dat op één enkel perron in Frankrijk en op enkele minuten tijd plots zoveel miserie wordt veroorzaakt.
Hier staat een vrouw te wenen die plots tot de vaststelling is gekomen dat ze de begrafenis van haar eigen moeder niet zal kunnen bijwonen. Een meter verder blijkt een zakenman radeloos te zijn. De wekenlange geplande vergadering met een mogelijke grote klant uit het verre oosten in het hotel van de luchthaven Charles De Gaulle te Parijs kan niet meer doorgaan. Indien hij nog in Parijs geraakt zal het in ieder geval zijn nadat de vlucht van zijn mogelijke klant reeds vertrokken is.

Nog een meter verder huilen twee kleine kindjes die enorm verdriet blijken te hebben omdat hun ouders elkaar aan het uitschelden zijn. De vader wil blijkbaar iedereen laten delen in zijn wanhoop. Hij zou normaal met zijn wagen naar Parijs vertrokken zijn om met zijn familie vanavond vanuit Parijs voor een veertiendaagse reis naar Afrika te vliegen ware het niet dat zijn vrouw had aangeraden om met de trein te reizen om wat centjes te kunnen besparen op de hoge parkeerkosten in Parijs. Nu missen ze hun vlucht, moeten enorme bijslagen betalen voor nieuwe tickets; op dit drukke weekend blijkt de enige bestaande vlucht voor morgen reeds overgeboekt enz. enz. Voor deze mensen een totaal vernielde vakantie, een belangrijk financieel verlies, ruzie in het kot enz.

De meestal arrogante, vakbondsbazen weten niet welke ravages ze wederom bij tienduizenden brave mensen hebben veroorzaakt. Niet alleen in Frankrijk maar ook in ons land gebeurt dergelijke nonsens.

Neem nu wat er bij de warenhuisketen Delhaize aan het gebeuren is. De vroegere directies hebben jaar na jaar de vakbonden op hun wensen bediend om de sociale vrede te kunnen bewaren. Maar jaar na jaar hebben ze zich verzwakt tegenover hun mededingers. Nu stilaan de ene na de andere winkel onrendabel is geworden wegens uit de pan gesprongen loonkosten blijkt de enige oplossing er in te bestaan om een reeks winkels te sluiten.

En wat doen de vakbonden?

Zijn ze DELHAIZE dankbaar omdat dit bedrijf jaar na jaar hogere lonen heeft uitbetaald? Stellen ze voor om nu wat te zullen helpen door een loonstop voor meerdere jaren te willen aanvaarden? Afstand te willen doen van die idiote indexaanpassingen? Mee een plan te willen uitwerken om het aantal werknemers te kunnen verminderen? Niets van dat alles. Neen! Wel een mes in de rug van de vroeger steeds gulle werkgever en STAKING! Nog méér verlies en nog een grotere verzwakking van het bedrijf!! We kunnen en willen maar niet begrijpen hoe zoveel werknemers nog trouw kunnen blijven aan deze vernielers van hun eigen toekomst. We raden alle werknemers van DELHAIZE aan om eens advies te gaan inwinnen bij de duizenden, destijds eveneens gepriviligeerde, werknemers van SABENA. Na gedurende jaren hun vakbond trouw te zijn gebleven bleken ze op zekere dag plots op straat te staan. Gedurende jaren hebben ze met duizenden moeten vaststellen dat ze nooit meer, en zelfs op verre na niet, dezelfde inkomsten hebben kunnen verwerven zoals vroeger het geval was. Vele van deze “verliezers” zijn nu, maar jammer genoeg véél te laat, vakbondshaters geworden. Hopelijk kan DELHAIZE in de toekomst nog aan een SABENA-scenario ontsnappen maar de mogelijkheid is niet meer totaal uit te sluiten.

Men zegge het voort,

Freddy Van Gaever, Saint Emilion,  13 juni  2014