Zijn wij dan toch een klootjesvolk?
Diegenen die mij kennen weten dat ik fier ben over Vlaanderen. Ik zou bij benadering niet meer weten hoeveel buitenlanders ik in de loop van de voorbije 50 jaar heb meegesleurd naar Brugge of Gent; met hen heb rondgelopen op de grote markt van Brussel of hen onze Antwerpse kathedraal heb getoond. Nooit liet ik na er op te wijzen dat al de prachtige meubelen; schilderijen of wandtapijten ook door onze voorouders werden gemaakt.
Ik heb het geluk gehad om meerdere malen de voornaamste wereldlanden te hebben kunnen bezoeken. Nergens maar dan ook nergens, behoudens sommige streken in Italië, trof ik zoveel kunstschatten aan op een relatief kleine oppervlakte zoals in Vlaanderen.
Maar met lede ogen stel ik vast dat we steeds minder waardevolle dingen aan onze kinderen en kleinkinderen nalaten. Ons onderwijs is aan het verloederen en als het zo verder gaat hebben we in de toekomst, voor steeds meer beroepen, geen stielmannen meer. Het wordt hoog tijd dat onze politiekers ons Vlaanderen terug op het goede spoor zetten. Maar politiekers zouden in de eerste plaats op een democratische wijze moeten kunnen verkozen worden en dat blijkt in Vlaanderen nog steeds niet te kunnen.
Toen ik gisteren ging tafelen met Guido Jouret en zijn echtgenote Maria Dierick viel ik van mijn stoel bij het aanhoren van hun verhaal. Wat ze vertelden wist ik niet en dit tot mijn grootste schande. Guido en Maria zijn beheerder van Vlamingen in de Wereld. Deze belangrijkste Internationale vereniging van Vlaanderen viert op 4 juli aanstaande haar 50ste verjaardag met als slogan “De vergeten Provincie”.
U zal zeker weten beste lezer dat wij in de loop van de vorige jaren stemrecht hebben toegekend aan honderdduizenden buitenlanders die daardoor mee kunnen beslissen over onze toekomst. Maar weet U ook dat de paar honderdduizend Vlamingen in de wereld, de zogenaamde ex-pats, niet voor hun eigen Vlaams Parlement kunnen stemmen? Ik wou het niet geloven maar het is waar en bijna geen enkele Vlaming blijkt dit te weten. Ik heb Guido en Maria beloofd dat ik daar onmiddellijk werk zou van gaan maken omdat ik dat zo onredelijk; onrechtvaardig en ondemocratisch vind.Ik ga dan ook bij mijn vrienden van het Vlaams Belang aandringen dit onrecht te stoppen. Mijn eerste oproep ging naar Filip Dewinter die eveneens verbaasd was en bevestigde mijn actie onvoorwaardelijk te zullen steunen en als Senator zal zien wat er op korte tijd kan gedaan worden.
Met de steun van een klepper als Filip Dewinter denk ik wel dat we in ons opzet kunnen slagen om deze schande voor de Vlamingen uit de wereld te helpen. Het is mijn innige hoop dat volgende jaar de paar honderdduizend onmondige , in het buitenland levende Vlamingen, voor hun eigen Parlement zullen kunnen stemmen.
Men zegge het voort,
Freddy Van Gaever