Longkanker is een vreselijke ziekte !!
Ik kan ze niet meer tellen…. het aantal familieleden; vrienden en relaties die gedurende de laatste jaren aan longkanker overleden zijn. Zoals steeds wanneer er ergens problemen opduiken komen de beroepspolitiekers op de proppen om wetten te stemmen die deze ontstane problemen zouden moeten helpen oplossen. Maar meestal zijn deze wetten ondoordacht en hebben ze nooit het gewenste resultaat als gevolg.
Nemen we nu allerlei beslissingen die de overheid heeft genomen in verband met de gevaarlijke bezigheid die roken is en die niet zelden longkanker tot gevolg heeft.
Eén van die beslissingen is het verplicht aanbrengen van waarschuwingsteksten en doodskoppen op de verpakkingen van rookwaren. Het is inmiddels gebleken dat rokers zich daar bitter weinig van aantrekken en het verbruik van rookwaren stabiel blijft.
Een andere beslissingen was het roken te verbieden in openbare plaatsen en HORECA-zaken. Ook deze beslissing heeft weinig positief resultaat opgeleverd en heeft zelfs tot gevolg gehad dat honderdduizenden peuken, die op straat werden uitgetrapt, via de rioleringen in ons afvalwatersysteem geraakten. Het werkelijke resultaat van al die wetten kan men bedroevend noemen. Kritiek is echter gemakkelijk. Daarom wil ik graag eens vermelden op welke wijze ik dit probleem zou aanpakken.
Ik zou beslissen dat men in ons land nog alleen rookwaren kan kopen indien men telkens een rokerskaart aan de verkoper van de rookwaren kan voorleggen. Deze kaart ziet er uit zoals een identiteitskaart waarop de foto van de houder eveneens is aangebracht. Deze kaarten worden gratis afgeleverd door de gemeente waar men woont. De enige verplichting bestaat er in dat de aanvrager vooraf een document moet ondertekenen. Op dat document staan duidelijk de eenvoudige spelregels van het sisteem vermeld.
1. Om te verhinderen dat er een soort zwarte markt in rookwaren zou kunnen ontstaan en bepaalde rokers zich massaal in het buitenland zouden kunnen gaan bevoorraden zonder over een rokerskaart te beschikken mag niemand ooit in het bezeit zijn van méér dan 400 sigaretten.
Wordt men gepakt met een groter aantal is de eerste boete 2500 euro en dit bedrag gaat steeds X2 bij een volgende inbreuk.
2. De toelating rookwaren aan te schaffen is strikt persoonlijk en is alleen voor eigen gebruik bedoeld. Men mag nooit , zelfs één enkele, sigaret doorverkopen of aan derden aanbieden. Iedere inbreuk heeft eveneens een boete van 2500 euro tot gevolg.
Zich aan deze twee spelregels houden is niet moeilijk.
Bovendien staat op het document dat wordt ondertekend zeer duidelijk dat vanaf de dag dat de rokerskaart wordt ingevoerd de houder van de kaart slechts kan rekenen op een tussenkomst, door de gemeenschap, van maximaal 50% voor alle hospitaal- of medische onkosten in verband met LONGKANKER. De enige uitzondering op deze regel is voor slachtoffers van longkanker en die blijkbaar nooit hebben gerookt. Het gaat hier over uitzonderingen die zeer eenvoudig kunnen worden gecontroleerd. Een behandeling voor longkanker loopt snel op tot zeer hoge bedragen.
Het invoeren van ons sisteem zal zeker tot gevolg hebben dat kinderen en andere mogelijke erfgenamen van een houder van een rokerskaart zullen gaan aandringen opdat de kaarthouder zou gaan stoppen met zijn gevaarlijke bezigheid die feitelijk een vorm is van progressieve zelfmoord.
Het is inderdaad niet logisch dat de gemeenschap moet opdraaien voor het betalen van miljoenen en miljoenen rekeningen voor het behandelen van longkanker. Daarom beginnen we gedurende de eerste jaren met slechts een tussenkomst van 50% te eisen om eventueel later naar 75 en zelfs naar 100% te kunnen gaan.
Roken is inderdaad een zeer gevaarlijke bezigheid en kan niet genoeg worden afgeraden. Ons voorstel beperkt de persoonlijke vrijheid in geen enkele mate maar zal op termijn tot gevolg hebben dat het aantal rokers werkelijk zal gaan dalen. Nu moeten de niet-rokers mee de totaliteit van de door rokers veroorzaakte onkosten helpen betalen en dit is onrechtvaardig.
Men zegge het voort,
Freddy Van Gaever
Laat ons ineens een kaart invoeren bij geboorte, want per definitie heeft het leven een mortaliteitsratio van 100%. Over het heffen van extra taksen op “leven” om de staatskas te spijzen kunnen we kort zijn in dit apenlandje: die bestaan al, we zijn al levenslang belastingslaven.
Op kankeren (!) en op het pollueren van een voor al de rest toffe webstek zouden ook strenge boetes moeten staan.
Wijlen heer Ray zou dit stuk nooit of te nimmer geplaatst hebben.
Ieder doet wat hij wil met zijn leven!