Soms moet men lang geduld hebben !!!
Beroepspolitiekers willen zich met alles bemoeien en niet zelden met zaken waarvan ze weinig of geen verstand hebben.
Toen ik ongeveer 40 jaar geleden de verantwoordelijkheid had over een kleine 1000 vrachtwagenchauffeurs stelde ik vast dat er regelmatig een overleed tijdens de uitoefening van zijn beroep. Toen ik er op één maand 3 verloor wou ik de aandacht vestigen op een zeer domme wet die aan de oorzaak lag van al die overlijdens. Beroepspolitiekers hadden vastgesteld dat vrachtwagens steeds maar langer en zwaarder werden. Ze stemden toen twee wetten die beiden als idioot konden worden bestempeld.
1. In plaats van de NUTTIGE maximale lengte van een oplegger te bepalen waardoor de lat voor iedereen gelijk zou liggen en het aan de vervoerder over te laten om te beslissen wat hij er voor zou plaatsen besliste men een maximale TOTALE lengte te bepalen. Destijds hadden alle trekkers een snuit zoals vandaag nog bij personenwagens het geval is. De motorblok vangt dan de grootste klappen op. Het gevolg van deze domme beslissing was dat sommige constructeurs de chauffeur boven de bumper en naast de motor gingen plaatsen waardoor ze een grotere lengte toelieten voor de oplegger. Niemand wou benadeeld worden en op enkele jaren zag men nog hoofdzakelijk zogenaamde platsnuiten op de baan. Als enige bescherming had een vrachtwagenchaffeur nog een ruitje voor zich! Vervoerders die de minst veilige trekker aan hun chauffeurs ter beschikking stelden werden bevoordeligd met een langere opligger!!!
2. Ook op gebied van gewicht sloegen de beroepspolitiekers de bal mis. In plaats van te beslissen dat iedere oplegger b.v. maximaal 25 ton mocht laden, waardoor opnieuw de lat voor iedereen gelijk lag, en het aan de vervoerder over te laten wat hij eronder zou plaatsen bepaalde de wetgever een maximaal TOTAAL GEWICHT op grond. Hoe lichter men de oplegger zou maken hoe méér men als lading kon meenemen!!! Resultaat: de constructeurs gingen steeds lichtere opleggers bouwen en vervangden ijzer en staal door plastiek en zogenaamde composite materials. Door deze evolutie steeg het zwaartepunt maar hoger en hoger en rijden er nu duizenden vrachtwagens als vliegende tijdbommen op onze wegen. Wat vroeger nooit gebeurde is vandaag dagelijkse kost. Iedere dag verliezen vrachtwagens hun lading en gaan overstag als de chauffeur iets te snel een bocht neemt.
In 1980 publiceerden wij een boek over deze twee domme wetten en hebben jaar na jaar gewezen op deze idiote toestanden. Zowel in het Vlaams Parlement als in de Senaat trokken we de aandacht op deze feiten en ijverden we voor een wetswijziging. Toen heb ik ondervonden wat “cordon sanitair” rond het Vlaams Belang betekende. Zelfs toen ik Febiac; Febetra; VTB en Touring Club rond de tafel kreeg en hun steun bekwam deed toenmalig beroepspolitieker Etienne Schouppe er alles aan om mijn voorstel te kelderen. Politiek was belangrijker dan het redden van mensenlevens.
Maar uiteindelijk en na zovele jaren heeft de Europese Commissie nu beslist het eerste van de door mij voorgestelde twee punten op te lossen. Eerstdaags mogen vervoerders die een “langsnuit” voor hun oplegger plaatsen niet meer worden benadeligd. We voorzien dan ook, juist zoals in de USA en de meeste buiteneuropese landen, een explosie aan langsnuiten gedurende de volgende jaren en een sterke daling van het aantal vrachtwagenchauffeurs die hun leven verliezen tijdens de uitoefening van hun beroep.
Einde goed alles goed zouden we zeggen.
Men zegge het voort,
Freddy Van Gaever