“Nu is de maat vol! Ik stop er mee en wel onmiddellijk !!”
Het was Guido R., de uitbater van brasserie-restaurant BISTRO dat gelegen is op de hoek van de Bisschoppenhoflaan en de Keesinglaan te Deurne, die deze woorden uitsprak.
Waarover gaat het?
Ongeveer een jaar geleden nam Guido die reeds de pensioenleeftijd had bereikt deze zaak over. Hij had wel geen ondervinding in de HORECA maar was er vast van overtuigd dat dit wel zou lukken met een ploeg van trouwe en goede medewerkers. En zo gebeurde.
Guido wist zich te omringen van niet minder dan 8 medewerkers (3 in de keuken en 5 in de zaal). Om op zijn reeds gezegende leeftijd geen enkele last te kunnen hebben met “de overheid” werd beslist om alles van de eerste tot de laatste cent officieel te doen en het in deze sector niet ongebruikelijke “zwarte stuk” achterwege te laten.
Maar hier bleek het schoentje te wringen. Door iedereen tot de laatste cent in te schrijven (met inbegrip van overuren) liep de totale rekening hoog op en werd er de eerste 6 maanden met verlies gewerkt. Een regelmatig volgelopen “Terras” bracht tijdens de zomermaanden soelaas en tijdens deze maanden werd een groot gedeelte van het opgelopen verlies weggewerkt. Maar er was nog veel werk aan de winkel om de zaak werkelijk rendabel te krijgen.
Wat Guido het meest begon te ergeren waren de niet aflatende controles en pesterijen vanwege allerlei ambtenaren. De ene dag diende hij een kano, die reeds méér dan 10 jaar aan de zoldering hing, te verwijderen wegens “brandgevaar!! Dan waren er enkele controles in de keuken in verband met reinheid en het bewaren van bederfelijke waren. Dan waren er enkele controles op gebied van “zwart werk”. Maar toen hij hoorde wat er zich de avond van 29 maart in zijn zaak had afgespeeld verloor hij zijn kalmte.
Er waren blijkbaar 2 BTW-controleurs aanwezig, die zich reeds enkele uren in de zaak bevonden en zich tussen de klanten hadden gemengd. Nadat het keukenpersoneel de zaak reeds had verlaten drong een oudere dame aan om toch nog een “croque-monsieur” te kunnen bestellen. Eén van de aanwezige diensters wou deze klant ter wille zijn en ging zelf in de keuken die eenvoudige opdracht uitvoeren. Toen later op de avond de kassa werd afgesloten, en de laatste klanten aangemaand werden om stilaan huiswaarts te keren, maakten onze controleurs zich bekend. Uiteindelijk bleek dat die “croque-monsieur” als voeding werd beschouwd er men een BTW-bonnetje had moeten afleveren hetgeen niet was gebeurd. Wel was het bedrag correct “getikt” maar zonder dat bonnetje. Toen Guido de volgende morgen hoorde dat hij hiervoor een boete had gekregen die een veelvoud zou zijn van de waarde van de bestelling sloegen de stoppen door. Hij nam de beslissing om onmiddellijk te stoppen met de zaak. Hij maakte een financiële afspraak met al zijn personeel en besloot om de kassa voor een laatste maal af te sluiten op 31 maart.” Maandag bestaat “Den Bistro” niet meer” zei hij, ” en kan Mijnheer Di Rupo als hij dat zou wensen zelf achter “den toog” komen staan. Ik ben het nu kotsbeu. Wat ik wel ga doen is zoveel mogelijk klanten verwittigen dat we maandag nog één dag open zijn maar zonder dat iemand mag of kan betalen.
Ik heb nog een wijnvoorraad van méér dan 1000 flessen en iedere bezoeker krijgt er twee. Er zijn in de kelder nog voldoende vaten bier en bakken met allerlei drank zodat we ruimschoots iedereen zullen kunnen bedienen. Wat er ‘s avonds nog overblijft zal ik onder mijn medewerkers verdelen. “Voila! Dat heb ik nu definitief beslist” vertrouwde Guido mij toe. “Ik hoop dat er op maandag nog een controleur zou komen zodat ik hem zelf stante pede aan de deur zou kunnen zetten omdat de zaak niet meer bestaat en er nu een privé-feestje aan de gang is. Als hij niet onmiddellijk opstapt bel ik de politie.Zonder pardon. Ik ben dit land kotsbeu geworden. Diegenen die nog werken worden hier als idioten beschouwd”
Zelf beloofden we Guido om op maandag aanwezig te zullen zijn om met hem nog een pintje te kunnen drinken. We betreuren zijn beslissing maar kunnen ze des te meer begrijpen na al wat hij heeft meegemaakt.
Men zegge het voort,
Freddy Van Gaever