Mogen we nog eens , en natuurlijk ongevraagd, een nieuw wetsvoorstel maken?

Het zou onze ijdelheid strelen indien men dit het “Wetsvoorstel Van Gaever” zou noemen!

Maar eerst wat uitleg.

Tijdens de periode dat we in het Vlaams Parlement of in de Senaat zaten hebben we meermaals, natuurlijk naar onze eigen mening, zinnige voorstellen gemaakt.
Maar we waren gedurende al die tijd het slachtoffer van het zogenaamde verfoeilijke en ondemocratische CORDON en als zodanig maakte geen enkel voorstel ooit enige kans.
Vandaag kunnen we alleen vaststellen dat men destijds beter naar ons had geluisterd en dat we vele huidige problemen reeds jaren geleden haarfijn hadden voorspeld en het een
zegen voor het land zou geweest zijn indien men er had naar willen luisteren.

Indien een overheid een land goed wil besturen is het essentieel dat men een klare kijk heeft op allerlei mogelijke toekomstige ontwikkelingen en er zorg voor draagt dat mogelijke problemen op tijd worden ingeschat en verholpen. Zo stellen wij nu dag na dag een evolutie vast in onze samenleving waarvan we denken dat die in de toekomst wel eens tot
grote problemen voor de bevolking zou kunnen aanleiding geven.

Het zogenaamde ARCO schandaal, dat zovele slachtoffers heeft gemaakt, ligt nog vers in het geheugen. Destijds had de overheid moeten ingrijpen toen het voor ingewijden steeds duidelijker werd dat honderdduizenden spaarders, als gevolg van totaal onjuiste informatie op het verkeerde been werden gezet. Wat het uiteindelijke resultaat ook moge zijn het zal in ieder geval vele tienduizenden spaarders met een zware financiële kater achterlaten.

Als we de naam Charles Ponzi vermelden zal die niet onmiddellijk bij vele lezers een belletje doen rinkelen. Deze man maakte furore in de twintiger jaren van de vorige eeuw in de USA. Hij keerde steeds hogere intresten uit aan een steeds groeiend aantal personen die hem hun centen toevertrouwden. Het enige probleem was dat Ponzi met niets geld verdiende en die goede opbrengsten alleen maar betaalde met het geld van nieuwe beleggers. Op een dag stortte het hele kaartenhuis in elkaar en waren alle laatste beleggers de totaliteit van hun centen kwijt. Vandaag weten de meeste Amerikanen nog steeds wat met “PONZI-scheme” wordt bedoeld.

En vandaag zien we dat steeds meer bedrijven een aanvang nemen met gebruiken die op een dag wel eens aanleiding zouden kunnen geven tot een soort “PONZI-scheme”. Ver van wie ook te willen betichten willen we toch de aandacht vestigen van onze lezers op bepaalde evoluties.

Waarover gaat het?
We stellen vast dat steeds méér bedrijven aan hun klanten vragen om  VOORAF te betalen voor het leveren van goederen of diensten. Indien dit zich zou beperken tot enkele dagen of zelfs weken is dit nog geen groot probleem. Maar indien het begint te gaan over vele maanden; een jaar of soms véél langer dan zijn mogelijke toekomstige risico’s niet meer ondenkbaar.

Om bijvoorbeeld een abonnement te nemen op een dag- of weekblad voor één-, drie- of zes maanden vinden we normaal. Maar men ontvangt steeds grotere kortingen als men ineens vooraf en voor één of zelfs meerdere jaren wil betalen. En hier begint zich een mogelijk probleem te stellen.

Een onderneming maakt winst of verlies. Maar uitgedrukt in procenten van netto-omzet of kapitaal gaat het maar over enkele procenten. Nemen we een normaal bedrijf met een omzet van 10 miljoen euro en een eigen vermogen van 500.000 euro. Zolang er winst wordt gemaakt stelt er zich natuurlijk nooit een probleem. Maar zodra er verliezen moeten geboekt worden kunnen er wel snel problemen ontstaan. En hier stellen we vast dat er een enorm verschil bestaat tussen ondernemingen die zich niet vooraf laten betalen voor te leveren goederen of diensten en deze die dit wel doen.

Nemen we in hoger vermeld voorbeeld een onderneming die een verlies heeft van 500.000 euro en haar volledig kapitaal op één jaar ziet verloren gaan. Indien deze onderneming nooit iets VOORAF laat betalen zal ze snel in de problemen geraken en haar leveranciers of zelf eigen personeel niet tijdig meer kunnen betalen. Indien het hier echter over een dag- of weekblad gaat zullen er zich niet onmiddellijk grote problemen stellen. Zelfs niet indien er het volgende jaar opnieuw 500.000 euro werd verloren. Indien het aantal abonnementen b.v. een derde van de omzet bedraagt, dan kan men het vele jaren trekken alvorens de bom dan plots tot ontploffing komt en al diegenen die vooraf betaalden definitief al hun centen kwijt zijn.

Zo stellen we vandaag b.v. vast dat een luchtvaartmaatschappij voor een bepaalde vlucht met een vertrek voor morgen 427 euro vraagt. Deze zelfde vlucht kan men vandaag boeken en mits eveneens vandaag te betalen, maar voor een vertrek over twee maanden tegen een prijs van 124 euro en, indien men vandaag betaalt, maar voor een vertrek over één jaar tegen 44 euro of TIENMAAL minder dan de prijs van vandaag!!!

Hoe onbegrijpelijk we al die enorme verschillen ook mogen vinden doet er niet toe. Feit blijft dat die luchtvaartmaatschappij , en onafgezien van haar financiële resultaten, fortuinen VOORAF kan ontvangen zonder de minste financiële controle van de overheid. Als die onderneming zoals bijvoorbeeld destijds SABENA plots haar boeken neerlegt kunnen al diegenen die vooraf hun zaken- of vakantiereis hebben betaald hun totale storting als definitief verloren beschouwen. De overheid moet dergelijke rampen volgens onze mening onmogelijk maken.

Zo stellen we vandaag zelfs vast dat steeds meer ondernemingen zich beginnen toe te leggen om klanten te zoeken, gelet op de aangehaalde argumenten zou “ronselen” een beter woord zijn, die akkoord zijn hun UITVAART vooraf te betalen. Waar zal deze onderneming staan over 5, 10 of 20 jaar wanneer de dienst uiteindelijk zal moeten worden geleverd? Hoe groot is de kans dat de eventueel bedrogen klant nog zal reageren? Wie van de familie zal nog trachten om een bedrag dat ze nooit betaalden te recupereren? Wie kan garanderen dat op die dag die onderneming nog zal bestaan? Of dat ze inmiddels werd overgenomen door een andere onderneming die van niets blijkt te weten? Enz. enz.

Daarom ons voorstel om mogelijk bedrog zo veel als enigszins mogelijk is uit te sluiten.

Wetsvoorstel: Iedere onderneming die te leveren goederen of diensten gedurende mogelijkerwijze méér dan 3 maanden VOORAF laat betalen moet bij de overheid een bankwaarborg plaatsen voor een minimaal bedrag dat de TOTALITEIT van alle bedragen die ze vooraf wil ontvangen dekt.

Op deze wijze kan de overheid bij faling of bedrog de TOTALITEIT van de vooraf betaalde goederen of diensten aan de slachtoffers vergoeden!

Men zegge het voort,

Freddy Van Gaever