U zal zich de omstreden lading “vluchtelingen” van de U. Diciotti, het Italiaanse kustwachtschip herinneren. De Italiaanse binnenminister Matteo Salvini weigerde de toestemming hen aan land te gaan..
Pas na tien dagen werden ze gelost nadat de RK Kerk, Ierland en het Prachtland Albanië beloofden hen op te vangen. En wat voorspelbaar was: al na enkele dagen waren de meesten der 100 geredde wereldreizigers, die onder de hoede van de RK Kerk in Italië mochten blijven – vooral vakkrachten uit Eritrea waarop de bedrijfswereld zit te wachten – uit hun opvangcentra verdwenen.

De Italiaanse Bisschoppenconferentie (CEI) noemde het onderduiken der immigranten “onverstandig“. Hun voorzitter, kardinaal Gualtiero Bassetti, verklaarde dat hij de “beslissing van de immigranten om verder te trekken” respecteert ook als vindt hij deze “gedeeltelijk absurd”.
De RK Kerk in Italië had er bij de Italiaanse regering op aangedrongen de zgn. schipbreukelingen, die de U. Diciotti opgevist had, aan land te laten gaan en had bovendien 100 van de oorspronkelijke 177 in kerkelijke opvangplaatsen gehuisvest. Voor de Kerk ging het om vrije personen; hen door de politie te laten bewaken kwam absoluut niet aan bod, want, zo verklaarde de kardinaal, zou hen hiermee hetzelfde lot beschoren geweest zijn als op de “U. Diciotti”., en voegde eraan toe dat de Kerk bij hun beslissing “hen van boord te halen” niets te verwijten valt. Hij vreest echter – in zijn kerkelijke Gutmenschendomheid – dat de ondergedoken sukkelaars in de handen van bedriegers en – laat het aub niet waar zijn! – onder criminele invloed zouden kunnen geraakt zijn. “Die mensen wilden hun dromen volgen.”

Juist. Hun dromen, onze nachtmerries. Waarheen die dromen leiden, vertelde de kardinaal niet.

Slechts één dag vooraleer de groep schipbreukelingen verdwenen was had de persoonlijke pauselijke afgezant voor sociale hulpverlening (… moeten we onthouden…) , kardinaal Konrad Krajewski, het kerkelijk opvangcentrum in Rocco di Papa bezocht, waar de laatst overgebleven immigranten van de “U. Diciotti” zich bevinden. Of zich bevonden… Men gaat ervan uit dat deze ook binnenkort met de noorderzon zullen verdwijnen. En bij de Kerk kunnen ze geen asielaanvraag indienen.

Wat met de gelukzakken gebeurd is die in Albanië een veilige thuis aangeboden kregen weet niemand. Waarschijnlijk hebben ze zich bij het EUropees Vreemdelingenleger der Asielzoekenden aangesloten.

De Italiaanse regering ziet in de verdwijning van de zgn. beschermingsbehoeftigen het bewijs dat ze helemaal niet zo beschermingsbehoeftig zijn. En voelt zich gesterkt in de gevoerde politiek van gesloten havens. Volgens Salvini is het onderduiken van de asielzoekers der “U. Diciotti” het bewijs dat “degenen die in Italië aankomen geen skeletten zijn die vluchten voor honger en oorlog”. Kortom: “De zgn. asielzoekers hebben blijkbaar een zo grote nood aan bescherming, een dak boven hun hoofd en een deken om zich warm te houden dat ze bij de eerste gelegenheid de benen pakken en verdwijnen.”

En opnieuw, opnieuw, opnieuw werden er “drenkelingen-in-spe” gered…