In september stemde het EU-parlement – meerderheid tegen minderheid – een marsbevel, getiteld “Grondwettelijke rechten van mensen van Afrikaanse oorsprong in Europa”, aan alle EU-lidstaten om Afrikaanse landverhuizers liefdevol aan hun boezem te drukken. Dit bevel gaat ver, heel ver: zo wordt niet alleen een strategie geëist om Afrikanen “op een veilige en legale manier naar de EU te laten immigreren”, er worden bovendien talrijke scholings-, ontwikkelings- en ondersteunende maatregelen verlangd. Zo staat er uitdrukkelijk in geschreven: “Mensen van Afrikaanse oorsprong hebben in de loop der geschiedenis in belangrijke mate tot de opbouw van de Europese maatschappij bijgedragen.”

Voilà. We hebben een historische schuld aan alle negertjes die ooit door nonkel pater hierheen gesmokkeld werden om in de staalindustrie, in de wegenbouw, de diamantsector… in het zweet van hun aanschijns tot meerdere glorie van la Belgique te komen werken. Een soort EU-erfzonde, die slechts met open-grenzen-aflaten kan afgekocht worden. We worden niet gevraagd of we het zien zitten, we worden er gewoon mee opgezadeld.

Voorafgaand was er in maart al deze conclusie: Europees Parlement: afro-fobie, afri-fobie en anti-zwart racisme zijn specifieke vormen van racisme