Ingesloten reportage geeft een beeld van de inzet der al dan niet vrijwillige, verplichte of betaalde soldaten in een vreemd leger, in dit geval bij de Duitse Wehrmacht.

Dat de Duitse Wehrmacht in WO II ook vrijwilligers lokte uit andere landen is algemeen bekend. Dat ze uit minstens 42 andere landen afkomstig waren zal u wellicht toch nog kunnen verbazen. Zelfs uit het verre Indië.

Al in januari 1942 bevond zich in de vrijwilligersafdeling van de militaire school der divisie “Brandenburg”, in het Regenwurmlager te Meseritz (het huidige Miedzyrzecz, Polen) al een compagnie Indische vrijwilligers die men als de basis van het door Subjas Chandra Bose opgerichte “Legion Freies Indien” kan beschouwen. Toen er het aantal vrijwilligers toenam ontstond op 14 april 1943 het Legioen van het Indische Infanterieregiment 950 (IR 950) en uiteindelijk in augustus 1944 dan het Indische Vrijwilligers Legion der Waffen SS. De Indische legionairs onderscheidden zich in talrijke gebieden van de andere buitenlandse contingenten die in WO II aansloten bij de Duitse Wehrmacht.

950ste Infanterie-Regiment (Ind.) – kort IR 950. Het regiment was onder de naam “Indische Legion” bekend; werd echter pas ingezet in 16.4.43 in Frankenberg bij Chemnitz. Men geloofde toen nog in de eindzege en hoopte dat men in Azië tegen de Britten actief kon worden. Het regiment werd op 25.5.43 ondergebracht bij de 16de Feld-Division (L) in Beverlo, vanaf 31.8.1943 bij de 344ste Infanterie-Division in Bordeaux en vanaf 8.1.1944 bij de 159ste Reserve-Division.

Het Indische Legion „Azad Hind“ (werd ook Bajadere genoemd) werd gevormd uit vrijwilligers-oorlogsgevangenen in Afrika en uit kampen in Duitsland. Hun strijd had als exclusief doel de vrijheid van Indië en bijgevolg tegen G.B. Het legioen bestond uit 2/3 moslims en 1/3 hindoe’s en sikhs. Hun inzet is omstreden. O.a. bij veiligheidsopdrachten aan de Atlantikwall en had slechts een geringe betekenis als vechtende eenheid. Hun eed van trouw gold zowel Hitler als ook de Indische nationalitische leider Subhash Chandra Bose.

Daar de uitbreiding van het legioen in Frankenberg ongeschikt was, werden ze in 1942 voorlopig op de oefenplaats Königsbrück nabij Dresden ondergebracht. Waarschijnlijk verbleef slechts een minderheid der 3500 inzetbare Indische soldaten in het Regenwurmlager.

Foto’s en kaarten bij Heimatkreis Meseritz e.V. (heimatkreis-meseritz.de); klik hier voor video over de huidige toestand van het Regenwurmlager.

In onderstaande video zal u vernemen dat de Indiërs het niet zo nauw namen met de Duitse “Ordnung muss sein”. De discipline viel hen blijkbaar niet mee. Initieel had de Duitse Wehrmacht begrip voor de andere zeden, maar uiteindelijk moesten ze mee in de pas lopen, zoals Duitsers en vrijwilligers uit andere landen.

Een interessant tijdsdocument.