Op 13 juni was er de G7-top in Italië. Gastvrouw Meloni wierp Macron een boze blik toe bij de aankomst. Zie de clip die de wereld rondging:

Het gaat daarbij niet alleen over abortus. Macron wou het abortusrecht als grondrecht in Europese verdragen laten opnemen. Dat zinde Meloni en vele anderen niet. Maar er is meer.

De stoet Davos-figuranten

Macron is een Davos-figuur zoals bijna alle NAVO- en EU-topfunctionarissen: Von der Leyen, Rutte, de toekomstige EU-topdiplomaat Kaja Kallas. Allen hebben ze ooit de Young Global Leader bij Klaus Schwab gevolgd. Davos of het WEF zijn de oude Europese elites met banden in de VS. Zo is er Davos-figuur Larry Fink van Black Rock, de grootste investeringsmaatschappij ter wereld. Die beheert meer geld dan het BNP van de meeste landen bedraagt. In de VS boert het Davos-netwerk al jaren achteruit…  Zie de steun van ondernemers en topbankiers voor outsider Trump.

Larry Fink hielp de ex-bankier Macron te lanceren. Hij had een oog op de Franse pensioenfondsen. Als dank verkocht minister Macron in 2014 Frans kroonjuweel Alstom aan de Amerikanen. Dezelfde Larry Fink is in het Elysée geweest de week voor Macron het parlement ontbond (10 juni). Moest Macron met Fink het draaiboek doornemen? Zie een financiële chroniqueur op een gekende podcast:

Meloni, de atlantist

Meloni ziet zichzelf als een atlantist eerder dan als een Davos-figurant. Italië heeft sinds de Tweede Wereldoorlog nauwe banden met de VS: migratie, Vaticaan en witwassen. Binnen de toegestane marges voert ze echter een verstandige buitenlandse politiek, ze steunt Oekraïne – je kunt in de EU-NAVO niet anders – maar sluit rechtstreekse Italiaanse interventie uit. Ze sloot een voordelig gasakkoord met Libië. Italië wordt de verdeler voor Zuidwest-Europa en in die zin heeft ze de Afrikaanse voordeur voor Frankrijk gesloten.

Je moet het maar meemaken. In een paar jaar tijd is Frankrijk in Afrika buitengegooid en dat niet alleen door de Russen… Gedaan Afrikaanse gasdeals en uranium tegen een voordelige prijs (de omrekening “franc CFA”). Zonder goedkoop uranium valt de hele EU-energieomschakeling in duigen. Van wind en zon alleen kunnen we niet leven…

Macron, oorlogsleider

Een Indische kijk op Macron als oorlogsleider:

Macron vindt zichzelf opnieuw uit als oorlogspresident. Het is de laatste troef die Frankrijk heeft. Het heeft zijn industrie goeddeels kwijtgespeeld, heeft een slepend handelstekort. Duitsland heeft nog altijd een vrij groot overschot ondanks de slechte economische cijfers. Maar Frankrijk heeft een eigen atoomwapen en een leger dat tot voor kort nog postkoloniale expedities tegen “terroristen” uitvoerde. Lukt een West-Europese interventie in Oekraïne onder Franse leiding niet, dan hoopt hij nog altijd dat de Amerikaanse troepen tussenkomen.

Meloni beseft dat dat laatste niet zal gebeuren. De NAVO-EU-landen zullen zelf de kastanjes uit het vuur moeten halen. Decennia lang zullen ze voor de militaire, financiële en economische gevolgen opdraaien.

Tenax