“…Nu we de doden geteld hebben, kunnen we weer de vraag stellen die al sinds de middeleeuwse kruisvaarten over dit conflict hangt: wie is begonnen? De Babylonische koning Nebukadnezar? Godfried van Bouillon? Hitler? De opstellers van het Verdrag van Versailles in 1919? De oprichting van de staat Israël is het rechtstreeks gevolg van de holocaust, het leek dus billijk om hen dat stuk land cadeau te doen voor een eigen staat. Klein detail: er moesten wel een hoop Palestijnen van hun grond verjaagd worden. Zij hebben de holocaust niet gecreëerd en voelen zich het slachtoffer van een constructie in 1947, opgezet door de VN boven hun hoofden heen. Ik ben er nu al van overtuigd dat mijn goede vriend Wim Van Rooy met een lang epistel zal willen ‘bewijzen’ dat de Joden goede papieren hebben om dit land te bezetten, pardon, als thuisland te bewonen. Die historisch-academische discussie mag verhelderend zijn, ze draagt geen moer bij tot een echte politieke oplossing…”

Johan Sanctorum vertolkt in zijn laatst gepubliceerde bijdrage de stelling van het gezond verstand, met een reflectie naar het verleden en de mogelijkheden van de toekomst. Voor zover er nog iemand daar in de toekomst gelooft.

Een absolute aanrader: Chaos in Israël, bommen op Gaza: waarom Europa daar niét beter van wordt