Anna Bijns verwees in een reactie naar de Franse preken in de H. Geest en de H. Jozefkerk in Antwerpen. Voor haar en velen van ons maakt het deel uit van de wapenfeiten uit onze jeugd. Terugblikkend kunnen we ons afvragen of de bedreiging voor onze taal en cultuur nù niet ingrijpender is dan toen.
Filmbeelden hebben we niet meer gevonden maar wel een uitvoerige beschrijving.
De Franse preken
Het is een eerder bevreemdende titel, maar de “geschiedenis van de Franse preken” blijft bewaard als één der merkwaardigste ondernemingen van Wim Maes en de V.M.O. Loonde het de moeite zich zo sterk te weren tegen de Franse preken, tegen het gebruik van het Frans in Vlaamse kerken ? Vlaanderen had toch andere zorgen ? Maar wanneer men het nu nuchter beschouwt, was het slechts één druppel, één druppel uit de belgische zee. Lang niet de eerste waarin men zijn tanden moest zetten en zeker niet de ergste. Maar wel even noodzakelijk als alle andere acties.
Al waren de Franse preken in Vlaamse kerken lang niet de ergste verschijnselen van franskiljonisme in Vlaanderen, het was wel de meest hatelijke vorm van het Franse, van het belgische anti-nationaal kolonialisme dat Vlaanderen heeft gekend. Het gebruik in de jaren 60 van het Frans op de kansel, niet als uitzonderingsgeval, doch in sommige kerken als iedere zondag terugkerende vaste regel, was een typisch belgisch kolonialistisch symbool, bezettingsteken en denationalizatieproces. Daarom ook loonde het de moeite zich hiertegen scherp te verzetten. Het was van Vlaams standpunt verantwoord tegen deze toestand stelling te nemen. Men had dit reeds gedaan ook.
Men had zich tot de kerkelijke overheden gewend om van hen te bekomen dat zij een einde zouden stellen aan deze pijnlijke vernedering. Katholieke enkelingen en katholieke verenigingen in Vlaanderen hadden die stappen reeds gedaan. Maar zoals altijd : zeer eerbiedig, zeer beleefd, zeer onderdanig, zeer hoofs, zeer voornaam. Het ene woord niet hoger dan het andere. Zonder dreiging in die toon. Het gevolg was dan ook duidelijk : niets roerde. Men deed gewoon of men niets gehoord en niemand gezien had. Men deed gewoon alsof niemand die stap gezet had. Eens te meer moest worden vastgesteld dat de kerkelijke overheden Vlaanderen niet kenden, dat zij ontoegankelijk waren voor de argumenten van katholieke Vlamingen. Lees verder…
Wie herinnert zich nog aan pater Brauns, die zich eveneens tegen de Franse preken verzette? Op blz 3 van Veto en via dit bruggetje vinden jullie meer info over deze rechtlijnige Vlaming.
FVE
Klaar, helder en waarheidsgetrouw verwoord door Karel Dillen. Als snotter werd ik opgepakt voor het zingen van O.L.Vrouw van Vlaanderen tijdens de preek. Bij een latere ondervraging, in aanwezigheid van mijn moeder, opperde de agent zelfs een opname in een verbeteringsgesticht omdat ik als minderjarige al verdorven bleek te zijn.
Oei. Als aanbeveling kan dat tellen!
De Franstalige missen in Nieuwpoort-Bad bleken voor mij en voor mijn vader een voldoende reden om de zondagse misviering voorgoed de rug toe te keren.
Ik heb de betogingen tegen de Franse preken langs de kust meegemaakt van De Panne en dit tot in Knokke, Eerst gingen we buiten toen de preek in het Frans begon, en nadat dit niet hielp begon ik in een hoofdkerk van Oostende luidop het wees gegroete luidop te lezen en werd toen door 2 rijkswachters in burger op gepakt en verhoord. Toen bestond de gasboete nog niet en werd ik een paar uur later vrijgelaten Het toppunt was de betoging in Knokke met Wim Maes, die zijn militanten verdedigde en de slagen van de rijkswacht incasseerde. Een grote eerbied voor Wim Maes is me steeds bijgebleven
De gedachte dat er in al die jaren sinds de “geschiedenis van de franse preken” in feite niets veranderd is kwam bij mij ook onmiddellijk op. Geldboetes en mogelijke gevangenisstraffen om alle verzet tegen wantoestanden in de kiem te smoren zijn nog steeds het wapen bij uitstek van hetgeen men nu de ‘politiek correcten’ noemt. De bedreiging van onze cultuur is nu veel ernstiger dan destijds. In een stad als Antwerpen waar sinds generaties christenen, joden, boedisten en hindoes probleemloos samenleven elk met zijn eigen gebruiken en tradities maken wij nu een invasie mee van moslims met ideeen die volledig tegenstrijdig zijn aan de onze. Waar wij uitgaan van de gelijkheid tussen man en vrouw zijn bij hen vrouwen “broedmachines”. Hetgeen wij pedofilie noemen is bij hen normaal vermits de profeet zelf het voorbeeld gaf. Wat wij eten is vies en zij eisen dat wij ons aan hun normen aanpassen. Verder ergeren ze zich zowat aan alles en iedereen. Waarom ze dan met bootladingen in Europa blijven toestromen in plaats van naar hun geloofsgenoten in een van de golfstaten te trekken is dan ook een kompleet raadsel.
Nog even terug naar het verleden. Een van de acties tegen de franse preken was in Knokke Zoute. We waren er in geslaagd de politie te verschalken. Tijdens de preek werden de aanwezigen met stoel en al keurig buitengedragen. Alhoewel er buiten geen enkel geparkeerd paard te bespeuren viel onderging een dame met rijlaarzen en zweepje hetzelfde lot. Zij herkende mij onmiddellijk, woonde in Zurenborg en was klant in de winkel van mijn ouders. Ze is steeds klant gebleven en vele jaren later, zij woonde ondertussen in Schilde kwam ik haar tegen en vertelde me “Ik heb steeds gerespecteerd dat jij voor je mening uitkwam en ondertussen ben ik tot de conclusie gekomen dat jij toen in feite gelijk had”. Een zwaluw maakt de lente niet … de weg zal lang en moeilijk zijn maar om het met de woorden van (dacht ik) Wilfried Martens te zeggen “Er is licht aan het einde van de tunnel”