U heeft waarschijnlijk ook de reclamefilmpjes gezien die ons een kudde-slecht-geweten moet aanpraten, de “pakkende” tv-spots over bloeikes-van-kinnekes die met een rammelende maag én bijpassende lege brooddoos naar school gaan. Voor zover ze überhaupt een brooddoos* hebben.

*een hebbeding in de kringwinkels voor 0.25 euro

“… Maar schuilt er achter dit fenomeen altijd elementaire, materiële armoede? Of gaat het meer om verwaarlozing, een gebrek aan ouderlijke focus, aan gezinsstructuur, allerlei chaotische ochtendtoestanden waardoor de boterhammen niet gesmeerd geraken? Weten sommige ouders eigenlijk wel wat de bedoeling is?

Meteen kunnen we de koe bij de horens pakken, en ons afvragen of gezinnen waar de voertaal geen Nederlands is (ondertussen zo’n 20% voor heel Vlaanderen), niet veeleer een soort cultuurarmoede vertonen, een gebrek aan affiniteit met normen en waarden die er bij ons toe doen. Of gewoon de taal niet (willen) spreken. Er zijn lege of ontbrekende boterhammendozen, maar er is ook het huiswerk dat niet gemaakt wordt, communicatie vanuit de school die thuis niet opgenomen wordt, agenda’s die niet nagekeken worden enz.

Dit gaat dus dikwijls niet over een materieel tekort, maar over normvervaging en de nevenschade van onze veelkleurige multiculturele samenleving die een gemeenschappelijke sokkel van waarden heeft opgegeven. Iedereen doet maar wat op zijn eigen vierkante meter, de school moet behalve onderwijs geven ook nog voor zorginstelling spelen. In feite komt ze aan het eerste nog nauwelijks toe….”

Lees Johan Sanctorums’ Daar is de lege boterhammendoos weer…