Onder de titel “Lampedusa, eiland onder druk” zond de Oostenrijkse privézender  “ServusTV” een interessante documentaire uit over de invasie uit het morgenland en de vanzelfsprekendheid waarmee de bezetters ervan uitgaan Europa met hun cultuur te verrijken.  Uiteraard veel vrouwen en kinderen, ouderen en  vluchtelingen zonder bagage in beeld, die niet slechts politiek vervolgd, maar ook thuis om hun leven moeten vrezen en daarom de gevaarlijke overtocht naar Europa riskeren.

Daarbij een vertwijfelde, politiek-correcte burgemeester, die zich dagelijks verwondert over de massa invasie, waarvoor niet goed genoeg kan “gezorgd” worden.

En de bewoners van Lampedusa, door de politiek aan hun lot overgelaten, hun veiligheid en financiële zekerheid om zeep gebracht, want het eiland staat niet langer bekend als vakantieoord, maar wel als tussenstation van ‘vluchtelingen’.

U ziet een goed gevoed bezettingsleger, die het eiland in beslag neemt, haar tenten opslaat in café’s en restaurants en slechts het ene doel nastreeft: verder te ‘vluchten’ naar de vetpotten van de EU.  Ze gaan ervan uit dat het een ‘mensenrecht’ is zelf te beslissen naar welk ‘gastland’ ze willen trekken om daar ondanks hun povere meerwaarde voor de samenleving  te “werken” en “goed” te leven.

De bedoeling van de documentaire was eigenlijk de fout gelopen asielpolitiek en de miserie van de ‘vluchtelingen’ aan de kaak te stellen, maar het kreeg een averechts effect.  De wakkere kijker merkt snel dat het niet om echte ‘vluchtelingen’ gaat, maar wel om economische toeristen, wiens thuislanden naar verwachting binnen de eerste vierhonderd jaar niet tot een min of meer aanvaardbare ontwikkeling zullen komen.
Zoals het hoort bij de zakdoekenpolitiek der gelukzoekers wordt de video afgesloten met een vrouw die net een baby op de wereld gezet heeft.
Wie zou er honger lijden om een mondje meer?

U kan de film (48 min.)  hier bekijken

FT