Aanslag op onze vrijheid: de pactum subjectionis
Hoe minder vrijheid de burgers hebben, des te minder veroorzaken ze last voor de politieke elite. Niets ergert hen nl. meer dan een mondig en daadkrachtig individu. Overal ter wereld streeft de overheid de onbegrensde controle van zijn onderdanen na. Bijgevolg wordt het net met geboden en verboden steeds dichter. De totale controle op het privé vermogen en de geldbewegingen wordt werkelijkheid.
Inderdaad. Het bankgeheim bestaat de facto niet meer. Onder het mom van de strijd tegen witwaspraktijken, tegen illegale drugs- en wapentrafieken en andere voorwendsels werd de “glazen mens” geschapen. Doorzichtig, opspoorbaar, controleerbaar.
Immobezit, firmadeelgenootschappen, waardepapierenfondsen, spaarrekeningen – alles is een open boek voor de belastingsvoogd. Waar kan men nog zijn spaargeld laten renderen zonder dat de staat meekijkt? We lopen allemaal aan een enkelband of liever, een wurgtouw.
Dat de bankindustrie er voorstander van is contante betalingen zo veel mogelijk aan banden te leggen, is logisch. Er wordt nl. bij elke banktransactie geld verdiend. Ook handelsketens houden van de plastic betaalkaart; ze kunnen op die manier hun band met de klanten aanhalen. Even agressief wordt het gebruik van bankautomaten en kredietkaarten ‘de elektronische geldbeurs’ aangeraden. Niemand staat erbij stil of denkt eraan dat op deze wijze een volledig profiel van elk individu gemaakt wordt.
Helemaal enthousiast over het gebruik van het elektronisch geld is de staat. Die grijpt sowieso al ongegeneerd in het spaargeld van de burgers, maar er bestaan nog altijd grenzen aan de totalitaire zelfbediening. Er moet immers vermeden worden dat het vertrouwen in de munt ineen stuikt en ontaardt in een daaraan verbonden hyperinfatie. Contant geld is een doorn in het oog. Onvindbaar. Oncontroleerbaar. Ongrijpbaar.
De geldpolitiek om de ‘crisis’ op te lossen toont geen positief resultaat. De lage of quasi onbestaanbare rente verleidt de economie niet om kredieten aan te vragen. De geldalchemisten zijn aan het einde van hun Latijn.
En dan duikt de redding op in de persoon van Miles Kimball, econoom aan de universiteit van Michigan: de toverformule luidt: “schaf het kontante geld af!”
De onderliggende redenering: naar analogie met de negatieve rente op deposito’s van banken bij de nationale bank, moeten de bankrekeningen van de huishoudens in de toekomst geen rente meer opbrengen, maar integendeel geld kosten. Sparen moet ook nominaal verlies meebrengen. Kimball gaat verder: op deze manier zal Jan Modaal geen geld meer sparen, maar alles zo snel mogelijk willen uitgeven. Ergo: de stagnerende economie zal “aangemoedigd” worden. Welstand voor iedereen door de consumentenroes. Wow. Wordt met zekerheid genomineerd voor de volgende Nobelprijs voor Economie.
Een fantasietje, een waandenkbeeld, een dreiging? In elk geval een aanwijzing tot welke maatregelen ‘men’ bereid is over te schakelen om ons helemaal in de hand te hebben.
Het staat vast dat er in menig Europees land in die richting gedacht en gehandeld wordt. Zonder tegenstand van de bevolking. Het kan niet genoeg benadrukt worden: de pure existentie van contant geld houdt controleverlies van de overheid in en betekent vrijheid voor de burgers. Op contant geld kleeft geen etiket. In tegenstelling tot elektronische betalingen kan de afgelegde weg van contanten niet nagegaan worden. En dat moet zo blijven! Het gaat om het laatste restje privésfeer, waarin niemand het recht heeft te snuffelen. En het tot op heden ook niet kan!
Wie de dooddoener “Wie niets te verbergen heeft, moet ook geen schrik hebben voor controle” gelooft, moet er maar eens over nadenken wat contant geld – en in het verlengde daarvan andere gemakkelijke transporteerbare waardezaken – kunnen betekenen in geval van nood.
Ieder van ons kan het sluipende proces van inkrimping en, het einddoel, de totale afschaffing van contant geld tegenwerken. Zo weinig mogelijk op een bankrekening plaatsen. Zo weinig mogelijk je bankkaart gebruiken. Zo veel mogelijk contant betalen. Laat geen broodkruimels vallen.
U ziet in deze video de ‘simplistische’ visie van de b.g. Miles Cimball op de crisis:
FVE
“Het contante geld dat privé bewaard wordt is voor de overheid ongrijpbaar”
En als de overheid dat ondervindt komt er een geldherschikking waardoor uw euro halveert.
Contant geld omzetten in zilveren of gouden munten is het meest veilige.
En dan na een jaar 25% minder krijgen voor uw goud. Zeer goed mogelijk als iedereen voorspeld had dat de goudprijs ging stijgen, je moet de witteboordcriminelen zo’n beetje kennen…
Kan iemand dit verklaren :
tijdens een naarstige opruim bui vond ik nog oude, belgische bankbiljetten ter waarde van 800 BF uit het jaar stillekens. Mij werd gezegd dat je die kon inruilen bij de nationale bank. Dus ik naar de nationale bank. Groot was mijn verwondering dat 300 BF ingeruild werd en die andere 500 BF niet. Bij mijn vraag hoe dit kwam kreeg ik het antwoord: die coupures voor 300 BF zijn van de nationale bank, die anderen zijn van de schatkist en bijgevolg niet meer inruilbaar.
Geen idee. Iemand van de lezers?
Het is mij bekend dat bankbiljetten, uitgegeven door de nationale bank, ook nu nog inruilbaar zijn voor de tegenwaarde in euro. Biljetten van 20 BEF en mogelijks ook van 50 BEF (ben ik niet zeker) werden door de schatkist uitgegeven en zijn sinds de invoering van de euro waardeloos geworden. Waarom dit zo is, weet ik ook niet… 🙁
Biljetten van 20 en 50 BFR zijn uitgegeven door de schatkist, (thesaurie) ,en zijn niet erkende biljetten van de nationale bank.
Waardevolle of inruil B. biljetten moeten voorzien zijn van de handtekening van de Directeur generaal van de B. nationale bank.
Tijdens en de na oorlogsjaren werd er heel wat geld door de schatkist gedrukt als “wissels”.
Men moet zich tevens bij deze de vraag eens stellen in hoeverre de waarde van de Euro biljet een waarde heeft, vandaar dat edelmetalen en diamanten heel gegeerd zijn.
Bijhouden. Onlangs is een postzegel van 1 cent verkocht voor $9.5 miljoen.
Ja, er moeten Jupilerianen te vinden zijn die veel euro’s willen dokken voor Belgisch (katzwijm!) geld 😉
Wanneer er op het biljet ‘Thesaurie’ vermeld staat zijn deze niet geldig, of inwisselbaar, bij de nationale bank.Verder alle B. biljetten sinds 1944 worden wel erkend* , alsook de Belga van voor 1944.
*uitgezonderd Thesaurie.
“De uitzonderingen bevestigen de regel” was een term dat wij geleerd hadden op school, doch tegenwoordig nog zelden waar.
Die fameuse postzegel is één van de weinige gevallen waarbij een postzegel … nog waarde heeft. (èn dan nog ènkel voor exentriekelingen die géén raad weten met àl hun geld) —>véél te lastig om die hoop bankbiljetten maandelijks om-te-draaien met een hooivork om beschimmelen tégen te gaan.
Neem het maar aan van Fikken, hoor: gelukkig heeft hij zijn verzameling (grotendeels) kunnen verkopen als aanvulling van zijn hypotheeklening… maar dàt was dan wél nog “in de goede oude tijd” (1974).
TEGENWOORDIG zijn oude postzegels nog ènkel goed om mee te geven met de vuilkar als het komt om PMD & papier; maar ik hou ze wél nog bij uit respect voor de geschiedenis van de posterijen: PURE NOSTALGIE (waarvoor ik nog “plaats zat” heb in mijn huis.)
Idem voor mijn verzameling van oude bankbiljetten want… practisch niet meer inwisselbaar —> zie maar hoé Golfbrekersvriendin Anna Bijns gevaren heeft —> de “kleine coupures” worden NIET MEER uitgewisseld (vanaf 100 bfr wél, doch WIE gaat dààrvoor àl die “achterloop” doen (?)… met de inruiling kan men (slechts in een dorpscafé) er (misschien nog) een democratisch-pintje mee kopen. 🙁
Het is maar een vraag :
de inkomsten uit geldcreatie worden door de nationale bank aan de Schatkist afgedragen.
Mogen wij daaruit veronderstellen dat de Schatkist, om de nat. bank bij te springen, af en toe ook geld creëert? En kunnen we in dat geval het product van hun creatie, nl. de bankbiljetten, weigeren? omdat ze, als we ze een tijd ergens verloren leggen en ze plots weer opduiken nog 0,0 waard zijn?
Het bij springen door de schatkist gebeurd meestal met munten, vandaar de waardeloze 50* en 20 bfr.biljetten, die zijn massaal in munt uitgeven- vervangen.
Let wel, veel Bfr, biljetten zijn uitgegeven in muntvorm, maar was met beperkte oplagen,en behouden hun waarde of zelfs meer.
*Muntstuk 50bfr EK 2000.(Albert II) is in beperkte oplage uitgegeven.
Verder , het gezegde ‘geld moet rollen’ is eigenlijk een wettelijke toepassing, want geld verzamelen is bij wet verboden.