België groeit boven zijn stand
Het Paleis der Natie door Rik Van Cauwelaert
Alleen een kamikazeregering, met ministers die niet op herverkiezing zitten te wachten, kan de besparing aan die de volgende federale coalitie wacht. De snoeibeurt in de loonmassa van de overheid, de gezondheidszorg en de pensioenen loopt in de miljarden.
Minister van Overheidsbedrijven Jean-Pascal Labille (PS) is nu al formeel: ‘Een federale regering met de PS en de N-VA is niet haalbaar.’ Onbeantwoord blijft de vraag of de PS – en bijgevolg ook sp.a – terugkeert in de volgende regering, als de kiezers de jongste peilingen bevestigen.
In PS-kringen wordt er dezer dagen geen geheim meer van gemaakt dat premier Elio Di Rupo uitkijkt naar ‘een internationale buitenkans’. Zoiets als een Europees commissariaat, om maar wat te zeggen.
Lees verder bij De Tijd
Als optimistische noot op deze zonnige zondag bieden wij u deze video aan, waarbij de onnoemelijke verdiensten van onze premier in de verf gezet worden. Klik op cc onderaan voor ondertiteling.
Hij verdedigt mijn waarden niet maar ik zeg toch chapeau voor deze man hij zegt de waarheid en ik vind het spijtig dat geen enkele van onze vertegenwoordigers durft te applaudisseren. Ge moet het maar doen. Veel van onze vertegenwoordigers zitten in het parlement enkel en alleen om de premie op te strijken; hij durft tenminste uitkomen, voor zijn gedacht ik zeg: Chapeau
Ik dacht in eerste instantie aan de opvoering van één of ander komisch toneelstuk, bij het zien van de video. Uiteindelijk bleek het te gaan om een interpellatie in de kamer over de panda’s. Laurent Louis stak op een sublieme manier de draak met de ganse politieke klasse, met Di Rupo op kop… !!
De ganse panda kwestie, is een treffende illustratie, van het gekende gezegde : “brood en spelen” uit de tijd van het oude Rome.
In het frans zegt men :”le ridicule ne tue pas…”, maar maar in dit geval is de zaak van panda’s niet alleen belachelijk maar ook en vooral de uiting van een maatschappij in volle verval. Het geeft ook een beeld van de prioriteiten die gelegd worden door “les politichiens”, met het accent op “chien”.
We hebben gezien hoe dit met het oude Rome is afgelopen.