Ja, ze waren er allemaal, de ministers en staatssecretarissen, op het banket dat naar aanleiding van het nieuwe jaar werd aangericht in het kasteel van Laken. Een grote ovalen tafel stond centraal opgesteld en blonk van al het glas- en gleiswerk en de zilveren bestekken. De kabinetschef had het allemaal goed geregeld en bereidde zich voor op een strakke regie. Want dat spelletjesgedoe van tijdens de zomerbarbecue mocht zich geenszins herhalen. Het moest serieus zijn deze keer en de koning moest maar leren dat wat vrolijk zijn niet altijd moet afglijden naar zot en kinderachtig gedoe. De vuurproef zou komen bij het zoeken van een plaats aan tafel, want er waren geen afgesproken plaatsen. ‘Vrije zit’ dus. En daar was de kabinetschef toch niet helemaal gerust in…

Ze stonden in de zaal ernaast met een glaasje bubbels of een fruitsapje of een fristi te keuvelen en te antichambreren. Na de obligate persoonlijke nieuwjaarswens, met inbegrepen een klamme handdruk, had de koning iedereen verwelkomd en de hoop uitgesproken dat zijn gouvernement nog lang in het zadel mag blijven zitten. Hij was immers zeer tevreden dat de Vlaamse partijen zo nederig en zelfs knievallend waren geweest om de communautaire rimram voor vijf jaar te bevriezen teneinde de Belgische ‘unité’ en dus Het Edel Land der Belgen niet in het gedrang te brengen. Zijn dank ging daarbij vooral naar de zangers op het jaarlijkse Vlaams-nationaal Zangfeest en de oud-leden van de Vlaamse Volksbeweging die zich hebben genesteld in de Belgische salons en zich daar klaarblijkelijk goed voelen.

De excellenties drumden samen in groepjes, als een voorspel van wie in wiens buurt aan tafel zou zitten. De enige Franstaligen – van de partij van de eerste minister – bereidden zelfs een raid voor op een van de twee korte bochten van de ovalen tafel. Ze zouden dan een goed overzicht hebben en allemaal bij elkaar zitten. Slechts twee van hen zouden aldus naast een Vlaming moeten zitten. En het omgekeerde scenario met hetzelfde doel werd bij de Vlamingen afgesproken: de Vlamingen zouden er voor zorgen dat de Franstaligen op een van de twee korte bochten zouden zitten, zodat er maar twee van hen naast een Franstalige zouden moeten zitten… Verschillende uitgangspunten, maar hetzelfde doel…

De koning verstoorde de snode plannen door verrassend uit te pakken met een stoelendans op de tonen van de Brabançonne… Zo zou iedereen op een toevallige plaats terecht komen… De kabinetschef bestierf het en begon te zweten als een paard bij de eerste tonen van het lied. Na wat trek- en duwwerk, omgevallen glazen en flink wat bestek op de grond was iedereen gezeten, zij het niet tot ieders tevredenheid. Het leek wel een inderhaast bijeengeroepen vergadering van de ministerraad. De lol was er dan ook helemaal af. Maar de koning… hij lachte billenkletsend. Want dat spelletje had hij ook altijd graag gespeeld bij de scouts van Laken. Schol!

Nerdom