De verkiezingen komen eraan en dat merkt men aan de immigratiepolitiek.

De regeringswissel in Italië en Spanje hebben een totale wijziging van de welkomcultuur als resultaat gehad. Italië minder vluchtelingen, Spanje meer. De Libische wateren werden vervangen door de Marokkaanse. In 2018 werden 57.000 landverhuizers aan de Spaanse kusten geregistreerd, ca. drie keer meer dan in 2017. Voor 2019 verwacht men een verdubbeling van het 2018-aantal. Nu moet een verdrag met Marokko, het intussen belangrijkste transitland in Noord-Afrika, de toestroom doen beperken.

Als voorbeeld geldt het EU-akkoord met Libië, waar de kustwacht in opdracht en onder de auspiciën van de EU, voor grenswacht speelt, waardoor Italië ademruimte kreeg en het aantal asielzoekers drastisch zag verminderen. De EU wil nu ook een gelijkaardig akkoord met Marokko bereiken opdat de Marokkaanse kustwacht de smokkelboten in de Noord-Afrikaanse en Mid. Zee wateren kan tegenhouden. Daarvoor heeft de EU in 2018 al 140 miljoen euro vrij gemaakt.

Tot de verstrenging van de Spaanse immigratiepolitiek zouden uitnodigingen van door Italië en Malta geweigerde NGO-asielferry’s niet meer herhaald worden. Het succes van VOX in Andalusië is daar niet vreemd aan. Die verweet premier Pedro Sánchez dat zijn “humanitaire geste” voor een aanzuigeffect zorgt. Vox slaagde erin 12 zitjes te veroveren en de socialisten voor het eerst in 32 jaar van de macht te verdrijven.

De Spaanse bevolking herinnert zich nog zeer goed de sprinkhanenplaag op de Canarische Eilanden van een tiental jaren geleden, tot deze door een akkoord met Senegal grotendeels gestopt werd.

De dringende vraag om de grenzen te sluiten werd luider en luider, wat resulteert in een verrechtsing van de kiesintenties. Ook in het federale parlement zouden de rechtse stemmen voor een wissel van de macht kunnen zorgen, zelfs al kan de socialistische partij, PSOE, haar stemmenaantal behouden. Coalitiepartner Podemos zou volgens een recente kiesenquête bijna 1/3 van zijn mandaten verliezen. Einde april valt het verdict.

De groeiende politieke druk zorgt nu voor een koerswijziging bij de regering. Voor het eerst legde de regering twee vluchtelingenferry’s van NGO’s, de “Open Arms” inbegrepen, aan de ketting. Enkele maanden geleden had de regering nog bijtende kritiek tegen de Italiaanse immigratiepolitiek. “Uit veiligheidsredenen” mogen de smokkelboten geen “humanitaire” verdrinkingsreddingen meer uitvoeren, zo deelde de overheid mee. (…)

De groeiende politieke druk zorgt nu voor een koerswijziging bij de regering. Voor het eerst legde de regering twee vluchtelingenferry’s van NGO’s, de “Open Arms” inbegrepen, aan de ketting. Enkele maanden geleden had de regering nog bijtende kritiek tegen de Italiaanse immigratiepolitiek. “Uit veiligheidsredenen” mogen de smokkelboten geen “humanitaire” zeereddingen meer uitvoeren, zo deelde de overheid mee. (…)

De smokkel-NGO’s protesteren:

Duimen draaien:

Ter herinnering aan de gouden tijden: