Geen klassieke foto’s met de gekende IS bekeringsargumenten. Slechts deze van een jongen, een kind, dichtbij zijn boom, zijn lichtjes, zijn wens op de vest, met zijn speelgoed in de hand. Dit is de verschrikking van IS. Kinderen zonder het kind-zijn, zonder dromen. Het geeft ons rillingen. Ziek.
Foto: Frederic Tödenhofer.
Zoooo “ziek” hoeft men toch niet te worden, geachte Redactie, want… in “onze” jeugdjaren speelden wij toch ook “cowboy & Indiaantje” of middeleeuwse oorlogtjes.
Een tot-op-10 cm ontschorste rechte tak met een bierkaartje erover als kling werd een zwaard, en een lenige wilgentak, de uiteinden verbonden met een “pees” (gevlochten koord), vormde een boog; de pijlen waren rieten stokken.
Menig “gevechten” werden gestreden tussen de jongeren van verschillende wijken, vaak werden er stenenvoorraden aangelegd in oude gasmaskershouders die achtergelaten waren door de Duitse troepen om elkaar ermee te bekogelen (en soms ruiten te doen sneuvelen)
Zèlfs nog in de zestigerjaren werd nog regelmatig gevochten ter gelegenheid van de dorpskermissen: het waren roekeloze Knokkenaars die zich waagden om naar Heist-kermis te komen, èn vice-versa.
Stilaan is het “maar” begonnen “minderen” nà de fusie in 1970.
Maar… het wederzijdse vuur-van-afkeer smeult nù nog steeds verder tussen beide deelgemeentes alhoewel er géén “wapens” meer mee gemoeid zijn.
Fikken
De foto werd genomen door een van de weinigen die het nog kunnen navertellen. We bedoelen, één van héél weinigen die er geweest zijn zonder dat ze de IS heerschappen genegen waren, lees: meegevochten hebben tot meerdere eer en glorie van Allah en zijn Kalifaat. De man heeft meerdere foto’s gemaakt. Niet zoals deze die door IS op het internet geplaatst werden, maar wel foto’s waarin heel de tragiek vervat werd in een momentopname. Zoals bv. deze van dat kind. Het gaat hier niet om cowboy & indiaan-gevechten of om kermisakkefietjes. Die jongen heeft wel degelijk een schietbereid wapen vast, geen wilgentak, geen proppenschieter, geen katapult. Geen doen alsof. Hij werd door de fotograaf als één van de jongste IS-strijders genoemd. Het gaat om kinderen, die quasi vanaf dat ze uit de luiers zijn gehersenspoeld worden in een wij-zij, in een ons-tegen-de-rest-van-de-wereld vijandbeeld, die niets anders kennen, nooit iets anders zullen leren kennen, nooit naar school zullen gaan, nooit naar een jeugdbeweging, nooit naar een pretpark, nooit door hun mama en papa of hun grootouders zullen verwend worden…Hun mens-erger-je-niet is schieten op een bewegend doel, op een andere mens, en ze zien zelfs niet in wat dat betekent.
Heel de verdomde wereldbeschouwing, de hel van de verheerlijking van een bovenaards wezen, … we kunnen nog verder gaan.. ligt in die foto, in de lege blik van dat mooi jongetje, dat misschien – laten we even dromen – heel misschien, iets had kunnen betekenen voor zijn mensen, voor zijn land, voor de wereld.
En ja, wij worden nog altijd geraakt door de blik van een kind.
Al eens er acht op gelagen, beste Golfbrekersfans, dat de glorietijd van John Wayne en consoorten reeds làng voorbij is (?)… niet alleen door ouderdom van de “filmstars”, maar over een “moreel verbod” in de U.S.A. om nog “Westerns” te draaien : de indianen werden steeds als “de slechten” voorgesteld. (Racisme = uit den boze) 🙂
Sergio Leone heeft zich dààr niks van aangetrokken, en zijn films waren een groot succes.
De basiselementen van het karakter worden bijgebracht tussen de 2 en de 8 jaar. Dit blijft permanent. De kinderen van IS zijn niet meer te redden.
Dilemma
Dood aan de gedachtegang van de Koran en IS.
Doodt ook de kinderen.
Met medelij,
JMT