Zijn Christendom en Islam in hetzelfde bedje ziek? Is er daarom sprake van een schuchtere toenadering?
Onder het motto “Ni dieu, ni maître” pleit Johan Sanctorum deze week voor een filosofisch gefundeerd atheïsme.
Christendom, Islam, één strijd?
Op 15 juli 1099 veroverden de kruisvaarders, onder leiding van Godfried van Bouillon, de heilige stad Jeruzalem, op dat moment deel uitmakend van het Islamitische Rijk.
De socio-economische context van die 1ste kruistocht is interessant: de aanzienlijke bevolkingsaangroei in West-Europa leidde tot een overschot aan mensen en een tekort aan grond. Ook de ridderstand explodeerde: de geadelde ijzervreters struikelden gewoon over elkaar heen. Een heilige oorlog kwam prima uit om dat euvel op te lossen. Tenslotte bevatte het kruisvaartleger, door het uitzicht op amnestie en statusverhoging, een bonte mengeling van criminelen, avonturiers, naast verpauperde boeren met hun families. Uiteraard zat dat proletenleger niet mee aan de rijk gevulde riddertafels, ze overleefden van bedelarij en gestroop. Allen, rijk en arm, amuseerden zich onderweg met het sarren en bestelen van Joden: de Europese pogroms zouden tijdens de kruisvaarten ontstaan zijn.
Dit allemaal ter zijde. De herovering van Jeruzalem zou de start vormen van een eeuwenlange Jihad tussen twee godsdiensten die uiteindelijk sterk aan elkaar verwant zijn, samen overigens met de oudste tak, de Hebreeuwse godsdienst.
Ik heb nog maar zelden zulke onzin gelezen als dit ! De verantwoordelijke voor die baarlijke nonsens zou eens een degelijk boek over de kruistochten moeten lezen, zoals God’s Bataljons van Rodney Stark, waarin heel duidelijk aangetoond wordt wat de kruistochten werkelijk waren. We mogen de kruisvaarders dankbaar zijn voor wat ze gedaan hebben, want zonder hen zouden we nu allemaal “genieten” van de zegeningen van de “godsdienst van de vrede” !
Wij zijn het ook niet altijd eens met inzendingen, maar we dragen de vrijheid van meningsuiting in ons vaandel.