Naar aanleiding van de GAS-boetes in de gemeente Merchtem voor kinderen die duivenmelkers storen, deed Johan Sanctorum een onderzoek naar de symboliek van de duif.
Of hoe een Babylonisch sekssymbool zich vermomde tot zinnebeeld van de onschuld.
Laag voor laag probeert hij de vermomming terug af te pellen…
Sublimeren is de kunst
Onlangs bereikte ons de tijding dat de Brabantse gemeente Merchtem (bij Brussel) GAS-boetes (“Gemeentelijke Administratieve Sancties”) wil uitdelen aan al wie de lokale duivensport verstoort. Concreet gaat het vooral over spelende kinderen die door hun tumult de prijsduiven van de til weghouden. Daarmee is de discussie rond overlast op een nieuw, hoger peil gekomen: het gaat om de man-met-de-duif die men liever niet in de buurt van kinderen ziet. De vraag is, wie een gevaar vormt voor wie. Een kleine cultuurwandeling.
Een andere benaming voor een duif is ook wel een vliegende rat, het is een verspreider van ziekten en hij komt overal waar makkelijk vreten te vinden is. Overal waar duiven neerstrijken komt een laag met duivenpoep te liggen, witte lakens die hangen te drogen aan een waslijn die haten duiven.