Joaquín Turina, geboren op 9 december 1882 in Sevilla (Andalusië), was een van de vier componisten die tot de herleving van de Spaanse muziek aan het einde van de negentiende eeuw bijgedragen heeft. De andere drie waren Albéniz, Granados (de zogenaamde ‘eerste generatie’ en de Falla (die samen met Turina de ‘tweede generatie’ vormde). Deze vier componisten gaven de Spaanse nationale muziek een vernieuwde vorm.
Na zijn eerste studies in zijn geboortestad, ging Turina bij d’Indy en Mozkovsky in de leer aan de Schola Cantorum van Parijs (1905 – 1913). Hij leerde er onder andere Albéniz, de Falla, Debussy en Ravel kennen. In 1913 keerde hij terug naar Spanje waar hij zich voor de rest van zijn leven verbleef. Hij werd leraar aan het conservatorium van Madrid in 1931 en ontpopte zich al snel tot een bekend dirigent, koorleider en compositieleraar. Hij was tevens een en zeer invloedrijk muziekcriticus. Daarenboven werd hij de meest gerespecteerde componist van Spanje. Hij stierf te Madrid op 14 januari 1949.