‘Islamcriticus kan in Duitsland topcarrière wel vergeten’

Wie op de islam openlijk kritiek durft te uiten, krijgt in Duitsland geen toppositie meer.
Deze mening gaf de oriëntalist en publicist Hans-Peter Raddatz te kennen op een recente Israëlconferentie, zo meldt Kath.net. “Vandaag kunnen zij geen carrière meer maken bij Justitie, Kerk, politiek of aan de universiteit, als zij zich niet voor islamitische belangen inzetten”, aldus Raddatz.

Beslissende cultuur
Medeverantwoordelijk voor deze ontwikkeling zijn de media, vindt Raddatz. Zij stellen de islam vaak voor als “beslissende cultuur, waaraan we ons allemaal moeten toevertrouwen” en informeren niet waarheidsgetrouw. Criminaliteit onder vluchtelingen komt bijvoorbeeld pas aan de orde, als die niet meer onder de pet te houden valt.

‘Islamofoob’
Ook dragen de media er beslissend toe bij dat debatten erover niet meer argumenterend en zakelijk gevoerd worden, maar diffamerend. Critici van de Duitse vluchtelingenpolitiek worden gebrandmerkt met agressieve begrippen als ‘islamofoob’, ‘racistisch’, of ‘volk ophitsend’. Dit beschadigt de democratie.

Eenheidspartij
Raddatz klaagde verder dat de grote partijen sinds de jaren zeventig steeds meer op elkaar zijn gaan lijken, zodat ze zich nu inhoudelijk nauwelijks nog onderscheiden. “We hebben vandaag praktisch een eenheidspartij die onder verschillende namen bedrijf voert”. Voormalige DDR-burgers zijn volgens hem op dit punt waakzamer en hebben daarvoor een goed gevoel. Dat is de reden dat de volksprotesten daar ook uitgesprokener zijn dan in Duitsland.

Met dank geleend bij Katholiek Net

Nvdr: Elk gelijkenis met de toestand in het land b is louter toevallig.

U kan een vraaggesprek met hem bekijken van zes jaar geleden.  Hij stelt dat het de politieke wil is de islam te importeren, de zgn. islamitische waarden gelijk te verklaren met de westerse, zowel politiek, kerk, media: één pot nat, een tendens om het wereldbeeld te veranderen, het is immers al langer bezig, een machtstendens die we niet kunnen ‘beïnvloeden’ omdat we geen intacte vrijheid van meningsuiting meer hebben, we kunnen slechts afwachten tot de negatieve resultaten de verantwoordelijken ertoe zullen dwingen hun koers te herzien…

Raddatz heeft het over de taalbeïnvloeding, taaltechnieken om de mensen te hersenspoelen. Men kiest bewust voor begrippen die een charismatische werking hebben.  Zoals ‘dialoog‘ of  ‘tolerantie‘.  Tolerantie van het volk, waardoor het niet meer in staat is de verschillen te herkennen, zij het culturele, religieuze of andere.   De economie en producenten kiezen de weg van goedkope arbeidskrachten en niet langer van innovatie.  De immigratie remt juist af i.p.v. vooruit te helpen.