Idriss Aberkane is een Franse publicist en blogger o.a. over geopolitiek, spiritualiteit… Hij publiceerde in zijn YouTubekanaal van 27 november “Gardez l’ espoir: la guerre mondiale n’ aura pas lieu” (Behoud de hoop: de wereldoorlog zal niet plaatsvinden).

Een hoopgevende noot in een donkere periode? Er zijn nog zeven weken te doorlopen voor Trump aantreedt. Er zijn voortdurend escalaties. Biden stond het gebruik van lange-afstandswapens (200 km – 500 km ?)toe op het moment van de G20-top in Rio. Er waren zelfs loze (?) geruchten dat de VS nucleaire wapens aan Oekraïne “terug zouden geven”. Dat is bizar aangezien de VS die nucleaire wapens die Oekraïne en Kazachstan in 1991 aan Rusland (de wettelijke opvolger van de Sovjetunie) hebben overgedragen, uiteraard niet in hun bezit hebben.

Oekraïne, een plaatsvervangend platform?

De Amerikanen geven toe dat de Oekraïners die bepaalde raketten niet zelf kunnen afvuren. Er zijn satellietgegevens van de VS nodig en elke raket is individueel gecodeerd. Codes laat je niet rond slingeren zelfs niet bij je bondgenoten.

NATO-personeel in de ruimteagentschappen (VS, FR, GB..) doen de ruimteverkenning, Ramstein (NATO Duitsland) bepaalt de doelen en de NATO-technici in Oekraïne checken en coderen.

De Russen beschouwen het als een oorlogsdaad van de VS, GB enz. als de VS-, GB-militairen of technici enz. een raket afschieten van hun Oekraïense “platform” op internationaal erkend Russisch grondgebied.

Vervangt de nieuwe Orezhnik de atoombom?

Op 21 november lanceerden de Russen een Orezhnik die in één inslag de reusachtige rakettenfabriek in Dnipro aan de Dnjepr in de as gelegd heeft. Aberkane noemt dat in zijn inleiding “la première frappe nucléaire à blanc” (de eerste nucleaire treffer met los kruit). Los kruit is een kruitlading zonder kogel.

De Orezhnik was een oefentest zonder “kruit”, er waren geen explosieven, laat staan een nucleaire lading. Ondanks wat onze kranten zeggen, is het geen nucleaire raket. Ze is afgeleid van een nucleaire productielijn (hypersonisch en intercontinentaal) en een lijn middellange afstand (hypersonisch en conventioneel zoals de Kinzhal).

Toch was de Orezhnik met zijn zes koppen – maar er kunnen er meer zijn in de toekomst – vergelijkbaar met de impact van een of meer tactische kernbommen. Dat komt door de formidabele kinetische energie. Maar de Orezhnik heeft niet de nadelen van een kernbom, er is zero radioactiviteit.

Bij het lanceren was er een “jelly fish” te zien. Zie dit fenomeen bij een Amerikaanse lancering (seconde 24).

De Orezhnik schiet omhoog in een “jelly fish” schijnsel (doorschijnende kwal ). De raket gaat dan surfen op het kussen van de aardse atmosfeer en ontwikkelt daarbij snelheden van mach 10, dat is 3 km per seconde. Die raket had zes koppen. Als de raket de atmosfeer weer binnenschiet, scheiden ze zich af net zoals in de atmosfeer ontbrandende brokstukken die een invallende meteoor in zijn staart meeneemt. Die koppen gaan elk op hun eigen doel inslaan.

Er komen geen explosieven bij te pas. De kinetische energie is zo groot dat er bij inslag temperaturen van bij 4000 C zouden ontstaan. Ter vergelijking, de temperatuur van het zonneoppervlak is 5500 C.

Vreselijk wapen dat bij inslag een lichtexplosie veroorzaakt en alles verpulvert. Het is tot op enkele meters gericht is maar het is niet nucleair. Er is geen radioactiviteit. De NATO-luchtafweer kan dit niet tegenhouden. De beste radar kan amper een rimpeling in de bovenste atmosferische lagen zien veroorzaakt door het plasma rond de raket maar geen vast object.

Voor de Orezhnik zie deze Indische nieuwssite:

Beter voor de wetenschappelijke uitleg is het interview van Nima met Ted Postol, befaamd fysiscus en nucleaire expert van de Amerikaanse MIT, vrijdag 22 november.

Is de atoomoorlog nu achterhaald?

De atoomwapens aan beide kanten hebben de laatste tachtig jaar voor een evenwicht van de afschrikking gezorgd. Niettemin flirten vele hardliners, “neoconservatieven” genoemd, met het idee dat je de tegenstander in een nucleaire “first strike” in één klap zou kunnen “onthoofden” zodat die niet meer betekenisvol zou kunnen terugslaan.

Bekend is dat van de film “Dokter Strangelove” van Stanley Kubrick (1964).

De neoconservatieven hebben een nederlaag geleden met de verkiezing van Trump maar daarmee is hun strijd nog niet verloren. Ze zijn erg sterk in de EU met name in de Europese Commissie, het Europese Parlement, vele EU-regeringen (FR, GB, de Duitse Groenen, de Scandinavische en Baltische regeringen…).

Maar gevaarlijker dan de hardliners uit de achterkamers van de defensie- en overheidsdiensten zijn de menselijke fouten. In die tachtig jaar nucleaire afschrikking zijn er heel wat geweest. Je zou denken dat de goddelijke voorzienigheid een aantal keren is tussengekomen om het leven in grote delen van deze planeet te redden.

In 1962 tijdens de Cubaanse rakettencrisis ontspoorde de situatie en de Amerikanen maakten jacht op een Russische onderzeeër. Die had wegens de diepte en de stoorzenders geen radiocontact meer met Moskou en de Amerikanen dropten dieptebommen. Was de echte oorlog begonnen? Ze konden het niet weten. In 2002 is uitgekomen bij een conferentie dat de onderzeeër conventionele maar ook één nucleaire torpedo (kracht Hiroshima) had. De bevelvoerder Valentin Savitsky heeft uiteindelijk beslist niet te schieten.

De Orezhkin is geen intercontinentale raket maar kan vanuit West-Rusland heel West-Europa bestrijken en vanuit het verste punt van Oost-Siberië het oostelijke deel van de VS. Daarmee herstelt de Orezhkin als die in massa geproduceerd wordt, een balans.

De Russen en de AEGIS-raketten van de NATO, een nieuwe balans?

Over de in 2024 afgewerkte AEGIS-basis in Polen:

Grappig is dat de commentator nog vermeldt dat die raketten tegen Iran gericht zijn. De neocons vertellen dat al twintig jaar. Ligt Iran nu in Noord-Europa? Voor wie houden ze ons eigenlijk?

De NATO is de laatste 30 jaar dichter bij Rusland komen aanschurken. Bewijs zijn de twee AEGIS-basissen, één in Polen (bij Gdansk) en één in Zuid-Centraal-Roemenië (Deveselu). Die bevatten de defensieve raketten van de NATO om een mogelijke Russische rakettenaanval af te schieten. Een raket vanuit Gdansk naar het Russische Kaliningrad komt er aan in drie minuten…

Bovendien kunnen raketten in weinig tijd een offensieve in plaats van een defensieve lading krijgen. Dan heb je raketten vergelijkbaar met de Amerikaanse Tomahawk die vanuit Centraal-Europa gemakkelijk Moscou of Sint-Petersburg zouden kunnen raken. Op 23 oktober 1983 betoogden zo’n 400000 mensen in West- en Zuid-Europa tegen de installatie van dergelijke raketten.

Zie de betoging in Athene:

Nu raakt dat de gewone mensen veel minder. Ook in Vlaanderen kwamen in 1983 tienduizend mensen op straat van de Volksunie tot het ACV, ABVV, Pax Christi en de toen nog bestaande communisten*.  Duitsland zou nu dergelijke Amerikaanse raketten installeren tegen 2026.

*Raketten tekenden politieke generatie

Rusland heeft uiteraard geen twee AEGIS-basissen bv. één in Canada en één in Mexico om de VS te controleren. Dat zou ondenkbaar zijn. Wat de NATO wint in nabijheid, moet Rusland dan compenseren in snelheid. De Orezhkin samen met de al bestaande hypersonische wapens (Kinzhal..) is daar essentieel voor. De Orezhkin heeft de voordelen van tactische kernwapens (vergelijkbaar met Hirosjima), heeft met zijn verschillende koppen dezelfde vernietigingskracht en is meer precies gericht. Maar er ontstaat geen radioactiviteit die het leven in grote delen van Europa voor decennia onleefbaar zou maken.

Het evenwicht van de afschrikking wordt hersteld. De NATO wordt effectief ontraden om van de nabijheid te profiteren en een salvo offensieve raketten van Gdansk of Deveselu af te schieten.

De Orezhnik zou hen in snelheid pakken en is omwille van zijn snelheid niet af te schieten. Bovendien is de Russische rakettenluchtafweer bij de beste van de wereld. De neoconservatieven zijn dus voorlopig geblokkeerd in hun eindeloze escalatie. Dat is een goeie zaak voor Europa en de wereld.

Tenax