Turtelboom op tv

Toevallig zat ik bij nonkel Frans. Toevallig is eigenlijk niet het juiste woord. Nonkel Frans heeft van zijn dochter Angèle een televisietoestel gekregen. Een uitgesteld verjaardagscadeau.  Het heeft nogal wat voeten in de aarde gehad. Nonkel was er niet over te spreken. Het nieuws beluisterde hij tot nu op de radio.

Maar zijn gehoor gaat serieus achteruit en een hoorapparaat kost ook stukken van mensen. Dus, de goedkoopste oplossing: een tv-toestel, dacht zijn dochter. Dus werden ik en mijn broer Mon uitgenodigd om deze middag te komen mee-eten en, en passant, nonkel Frans zijn nieuwe aanwinst te komen bekijken.  Zo gezegd, zo gedaan. De tv-technicus had aan Angèle alles ne keer of drie uitgelegd en wonder boven wonder bij de eerste aanklik hadden we beeld.

Probleempje: bij Annelies Van Herck, die uiteraard het nieuws in het Vlaams brengt, geen ondertitels. Daar zat dan nonkel Frans zonder hoorapparaat. Beeld had hij, maar gene klank. Thuis heeft mijn broer Mon dat ook regelmatig. Eerlijk gezegd, dat ligt veelal aan hemzelf als hij al eens te diep in het glas heeft gekeken. Maar nu zitten we dus met nonkel Frans en zijn probleem.

Wij zaten aandachtig te kijken en te luisteren naar wat Annelies ons te vertellen had. Komt daar plots Annemie Turtelboom op het scherm. Wie is da?,  wou nonkel weten. Nonkel Frans had over da mens al eens iets gehoord maar verder niet veel aandacht aan geschonken. Zoals hij al jaaaaren weet; zulke mensen praten veel en doen meestal niets. Maar nu hij haar voor de eerste keer zag, vroeg hij om tekst en uitleg. Straks, zei Mon, die wou zelf weten wat er nu weeral te gebeuren stond met onze verrijkers. Want als da mens in beeld komt is criminaliteit en verrijking nooit ver weg.

Intussen bleef nonkel maar zagen . Het geluid harder zetten bracht geen soelaas. Intussen legde Turtelboom uit dat er nu eens serieus zou opgetreden worden tegen al dat gespuis. Je zag aan Mon zijn gezicht dat er weer eens veel geblaat en weinig wol aan te pas zou komen. Ik zelf luister al niet teveel meer naar dat getater. Vanaf ik het woord enkelband hoorde vallen wist ik al genoeg. Straffen vanaf 6 maand tot 3 jaar  zullen voortaan moeten uitgezeten worden met  een enkelband. Tsss! Dat wordt schrikken, zei ik tegen Mon.

Rattekop: variante voor een man – dit is niet madam Turtelboom

Nonkel werd nu écht ambetant, want hij wou absoluut weten wat da vrouwmens met hare rattekop te vertellen had. Da woord “rattekop” kwam van nonkel Frans, niet van mij.
We raakten het gezaag van onze nonkel en den uitleg van Turtelboom moe. We hebben den tv dan maar afgezet en Nonkel Frans uitgelegd hoe de vork aan de steel zat.  Nie in een paar zinnetjes. We hebben hem uitgelegd of liever proberen uitleggen hoe tot nu het gerecht omging met criminelen. Vruchteloos. Nonkel Frans had de tijd nog gekend dat, wanneer je een koe had gestolen, je met klieken en klakken in den bak vloog voor een jaar.. Toen was er nog plaats voor zulke bandieten. Hij was daar ooit het slachtoffer van geweest. Als we hem nu probeerden uit te leggen dat “jongeren” die een oudje een mes in de buik hadden gestoken, na een uur weer vrij en vrolijk rondlopen kon de brave man niet meer volgen. Van in zijne tijd kon hij zich zulk geval niet herinneren.  Nu moet ik erbij vertellen dat nonkel al zowat 30 jaar op pensioen is en sindsdien sporadisch onder de mensen komt. Een gelukkig mens dus!

Na den uitleg over madam Turtelboom en haar nieuwe harde aanpak wist nonkel meer dan genoeg. Mijn broer Mon is er goed bij gevaren. Zijne tv is al zowat 15 jaar oud. Niet dat hij erom heeft gevraagd. Nee, nonkel Frans moet geen tv meer. Hij wil nog enkel voedsel en rust.   Angèle vindt dat ook, hij windt er zich teveel in op zegt ze.
Misschien zal hij zich op aandringen van zijn dochter Angèle toch een hoorapparaat aanschaffen om naar het nieuws te luisteren. Of dat een lang leven is beschoren op de oren van nonkel wachten we, allé ik toch, met een beetje ongeduld af. Want den eerste keer dat hij Di Rupo of Verhofstadt hoort, áls hij hen al hoort,  kennen we den afloop al.
Ik heb met mijn broer Mon afgesproken; hij den tv en ik het hoorapparaat. Mijn gehoor is ook niet meer wat het geweest is en soms nogal selectief bovendien. Den elektrieken fiets van nonkel, die hij voor een jaar of 5 had gekocht, heeft Angèle aangeslagen.

Mon & Achilles