Gemeentelijke verkiezingen: een standpunt

Opdat de geest van Mark Grammens, Clem de Ridder en zovelen niet teloorgaat, pleeg ik toch dit artikel.

Zoals Guy Tegenbos  (de Standaard) deze week in zijn vroeger blad schreef: de partijen gelijken sterk op elkaar inzake thematiek .Van alle zijden worden de ecologische onderwerpen sterk aangekaart, Groen achterna.  Hierbij observeer ik dat de partijen bijzonder dicht tot elkaar bewegen, in een neo-liberale geest.  De CD&V is niet religieus meer, de SP-A is er niet voor de kleine werkman, Groen brengt ecologische thema’s als het niet het unitarisme schaadt en de N-VA is niet Vlaamsgezind.  De VLD is echter wel neo-liberaal, zoals de anderen: het individu staat centraal en de Verlichting leert ons dat er geen absolute waarheden zijn:  niets dat een volk zijn cohesie geeft is heilig.

Intussen staat deze VLD echter vrij dicht bij die thema’s die op milieu-vlak politiek correct zijn.  Bart Tommelein verdedigt de uitstap uit de atoom-energie.  Bart Somers  heeft een sterke coalitie-band met Groen.  Alle partijen verdringen zich trouwens om het “anders gaan leven” van het vroegere Agalev tot het hunne te maken.  Propere lucht, verplicht fietsen, auto’s uit de steden (vooral diesels), geen houtkachels meer, maatschappijleer in de scholen over het milieu; het kan niet op….

De partij Groen wordt door het establishment gepromoot als de partij, die moet winnen!  Bemerk de krioelende thema’s over het milieu bij onze “Lügen-zenders” en de rest van de “Lügenpresse”.  Deze partij moet en zal het debat beheersen, omdat ze de politiek-correcte dictatuur het best tot uitvoering brengen.  Het neo-liberale zorgt er dan voor, dat er een grote soepelheid is van de vijf machtspartijen, om economisch en propagandistisch uit te voeren, wat achter de schermen, in de denktanks, beslist wordt.

Het grote gevaar is dat de gemeenten ook in de toekomst verder een dictatoriale politiek-correcte lijn gaan voeren.  Twee voorbeelden : in Antwerpen hebben Straten-Generaal en Ringland  haast mythische macht.  Niemand durft te tornen aan hun uitgewerkte voorstellen.

In Gent kan schepen Watteeuw (Groen) heel de stad op zijn kop zetten met zijn circulatieplan.  Alleen een aantal verspreide burgers mort!!

Deze dictatuur is politiek-correct: enkele voorbeelden :

• De maatschappij De Lijn moet mee de mobiliteits-problemen helpen oplossen.  Zij kampen echter met financiële zorgen. Die worden meest veroorzaakt omdat bepaalde groepen massaal zwartrijden.  (Eigen controle en anonieme getuigenissen van chauffeurs).  Alleen in afgelegen streken in Limburg klaagt men over repressieve controles.  Uit politiek-correcte redenen wordt er  op sommige lijnen niet gecontroleerd.  Diezelfde doelgroep van zwartrijders betaalt dan ook nog eens de boetes niet, als ze die “toevallig” krijgen.  “Mobiliteit is een gemeentelijk onderwerp.”

• Er worden massaal, in sommige grote steden, controle- en bewakings-camera’sgeplaatst.  Dit o.a. in de strijd voor “propere lucht”.  De kwaliteit van de lucht is de laatste decennia al veel verbeterd.  Nu ineens moet deze lucht in ijltempo proper worden: door controles waarbij kwistig boetes worden uitgedeeld.  Weerom: diegenen die deze boetes betalen zijn de brave burgers; een bepaalde groep betaalt die boetes niet.   Bovendien wordt de privacy van de burgers volledig met de voeten getreden.  Bespieding langs alle hoeken en kanten, dag en nacht.  “Een gezonde omgeving is een gemeentelijk onderwerp.”

• Eén van de toenemende problemen is de reusachtige vervuiling in en rond bepaalde wijken, door sluikstorten en illegale lozingen.  Weliswaar wordt er wanhopig getracht toch bepaalde daders op te sporen.  Maar het fenomeen, veroorzaakt door die welbepaalde groep, vermindert niet!  Weerom, hoe zit het dan met het betalen van de forse boetes? Hoeveel staan er nog open? “Properheid en openbare hygiëne is een gemeentelijk onderwerp”.

De grootste problemen zijn m.i. echter enerzijds de schuldensanering van de gemeenten; men belooft nu weer allerlei aan de burgers: dit zijn echter ‘sigaren uit eigen doos”.  Het is een neo-liberale eigenschap een beleid te voeren, gestoeld op een systeem  van leningen (ook van prestige-projecten).  Het meest profiteert daar de linkerzijde van, die via allerhande instellingen gesubsidieerd worden.  Door de ongebreidelde immigratie en daaruit volgende bevolkingstoename komen de OCMW’s steeds onder zwaardere druk te staan.  De brave burger betaalt al die “sigaren” die men daar aan de halve wereld verstrekt.

Anderzijds is het probleem van de groei van de onderwereld en haar greep op de maatschappij onrustwekkend.  Eén van de spilproblemen is het verhandelen en gebruik van drugs.  De gemeenten moeten in de Wetstraat zelfs een grondwetaanpassing verkrijgen; zoniet dreigt heel de maatschappij in een maffieus inferno terecht te komen.  De groei van parallelle maffiaclans, binnen bepaalde bevolkingsgroepen, zal de slagkracht van de politie te boven gaan, indien men nu geen maatregelen treft.

Hoezeer men het ook misbruikt : de eigenheid en authenticiteit van onze gemeenten staat onder druk.  Het systeem sluit die partij(en) en individuele personen uit, die wel zeggen waar het op staat.  De machtsuitoefening die gaat tot in de gemeenten, wordt door de politiek-correcte parallelstaat, mee bewaakt.  Het is geen toeval en hangt samen dat de criminalisering van het vierkant Vlaams-nationaal zijn verder gaat.  Uitspraken van Bert Bultinck :”Vlamingen zijn racisten”. En Herman De Croo: “Vlaamsnationalisten zijn geestelijk gestoorden”, zijn geen toeval.

De doorsnee Vlaming heeft al geen greintje “zelfrespect” inzake volksbewustzijn.  De cluster van neo-liberale partijen kijkt gretig naar de uitslag van de verkiezingen.  Eén van de doelen is de N-VA terug te dringen.  Alhoewel deze niet meer Vlaams-nationaal reageren, staan ze toch in de weg om het belgicisme terug op het voorplan te brengen.  Gwendolyn Rutten en Kristof Calvo kunnen hun belgicistisch orgasme zelfs niet meer verbergen.

Voor ons zelfrespect als Vlamingen is het nodig dat de mensen in het kieshok een neus zetten naar de cluster van staatsbehoudende partijen.  Want dit politiek-correct beleid voeren deze partijen ook uit op gemeentelijk vlak.  Denk bv. maar aan de verplichting om overal holebi-vlaggen en symbolen te gebruiken.   Alleen personen en partijen die echt “völkisch” denken en handelen verdienen een stem.  Dat houdt ook in dat grote en kleine dictators, ook in gemeenten, weerwoord en waarheidsvinding aanvaarden van rebelse raadsleden.  De tijd dat in gemeenten individuele VU-leden veelvuldig een averechts geluid lieten horen moet terugkomen.

De a.s. gemeenteraadsverkiezing moet vooral een afrekening zijn, met de grootheidswaan en de dictatuur van de linkse kerk.  Deze wordt ook uitgeoefend door liberalen en het gevaarlijkst zijn de stalinisten van Groen.  Alle volkse krachten moeten op 12 oktober een daad van verzet plegen, tegen diegenen die tot in de gemeenten toe onze Vrijheid aan banden willen leggen.  En deze vrijheid is niet de “Liberté” van de Franse Revolutie!!!!

Jos Wouters – Boom