Of: “Iemand in de doeken doen”.
Zelfde betekenis iemand foppen, bedriegen
Verklaring: Kinderen leden in de zeventiende eeuw vaak aan de Engelse ziekte (rachitis). Bij gebrek aan vitamine D groeiden de ledematen krom. Men wilde dit tegengaan door de kinderen stevig in doeken te wikkelen. De kinderen werden op deze wijze in de luren gelegd.
De wolf in schaapsvacht., de man van de prikkeldraad democratie Vlaams nationalist en democraat onwaardig. Pek en veren.
Wat ik eerder kort na de verkiezingen al postte op nageltjes.be, wordt spijtig genoeg nu bewaarheid. De N-VA is een Belgisch café met Vlaams uithangbord. Voor de perceptie naar alle naïeve Vlamingen toe. Bart De Wever, alias de meester bedrieger/oplichter, heeft het op tv onlangs nog duidelijk laten blijken. Het VB bevalt hem niet, want het is een populistische partij met een strategie (met minachtende ondertoon) die zijn N-VA niet ligt. Van Grieken, dat is volgens hem zowat het enige lichtpunt, maar de rest van het gore gezelschap is duidelijk te min voor dit hautaine heerschap. Ook een volgende keer wordt het voor deze Belgische opportunist niets met het VB. Zo laat hij althans nu al uitschijnen. Bovendien, zo zei hij, wie weet wat er de volgende keer, over 5 jaar dus, electoraal aan de order zal zijn, en wie weet zullen al diegenen die nu denken dat het VB dan nog meer stemmen zal winnen dan nu, er niet aan zijn voor de moeite. Met andere woorden, het is duidelijk waarop deze Belgische staatsman hoopt: het kort geheugen van de kiezer. Ware hij echt dé Vlaamse staatsman geweest waar hij zich zo graag laat voor door gaan, dan had hij nu het been stijf gehouden, tot er een van de ondemocratische traditionele partijen had toegehapt. Hij had nl. alle touwtjes van het politieke schaakspel stevig in handen. Open VLD, de sossen, de kaloten(CD&V), ze hingen allemaal als marionetten aan de N-VA-draad. “ Puppets on a string”, zenuwachtig van het lange wachten, vooral i.v.m. de toekomst van de eigen lucratieve postjes. Hapten ze niet toe, dan moesten ze het dan maar zelf zien op op te lossen. Geen kant konden ze op, en meteen ook niet dit apenland op federaal vlak. Het ijzer smeden terwijl het heet is, heet dat. Nu was het momentum daar voor Vlaanderen, maar de postjes-pakkers van de N-VA hebben het weeral verprutst. Nog maar eens. Eveneens door hun zucht naar een verder zetten van hun eigen politieke mandaten. Daaraan was Vlaanderen ook deze keer van ondergeschikt belang. Zo’n unieke kans krijgt men normaliter maar één keer in een politieke loopbaan. Bart heeft ze vergooid, zogezegd, omdat hij Vlaanderen in deze patstelling niet wilde gegijzeld houden voor het belang van de N-VA en de Vlaams-nationalisten. Dat het integendeel de ondemocratische weigeraars waren die Vlaanderen en hun zo bejubelde België gijzelden, dat kreeg hij niet gezegd. Paste uiteraard niet in zijn anti-VB strategie. Een farizeeër pur sang. Je moet maar durven.
Ik hoop dat de voorzitter van het VB en zijn staf politiek nooit zo naïef zijn geweest om te denken dat Belgisch meester-oplichter BDW ooit maar één seconde heeft gemeend wat hij het VB tijdens de gesprekken heeft gezegd/beloofd. En naar de voorzitter van het VB toe, BDW heeft de gehele tijd wel degelijk een wansmakelijke Vlaamse politieke klucht opgevoerd, met het meest schijnheilige gezicht van de wereld, zoals hij alleen dit kan. Maar ook dat is politiek, zij het smerige.
Hier voor de volledigheid, nog eens datgene wat ik op 30 mei al voorspelde, ik was er eigenlijk vrij zeker van:
“Geronimo op 30/05/2019 om 01:45 schreef:
Bartje, de lepe bedrieger van het Vlaams-nationalisme, zit met een majeur probleem, om het eens met zijn woorden te zeggen. Dat majeur probleem is de grote, niet verwachte winst van het VB, die daardoor de tweede grootse politieke partij in Vlaanderen is geworden na zijn N-VA. Dat valt uiteraard moeilijk te negeren.
Wie evenwel denkt dat BDW ooit met het VB zou willen besturen, is wel bijzonder naïef. Bart wilde dat gisteren niet, vandaag niet, morgen niet, nooit. Wat hij allemaal over de Vlaamse collega’s van het VB ooit heeft gezegd, laat daar niet veel twijfel over bestaan.
Als deze N-VA-vos dus nu de passie preekt, wordt het meer dan link voor het VB-boertje en zijn ganzen. Het cordon rond het VB is namelijk voor zijn N-VA als een soort levensverzekering. Dit is een cruciaal gegeven in het hele huidige handelen van BDW. De N-VA heeft het Vlaams-nationalisme op de Belgische kaart gezet, en niet het VB. Dat stond en staat nog altijd aan de zijlijn, en dat blijft best zo. Geen concurrentie op dat vlak is en blijft de boodschap voor de N-VA.
Aan de ene kant beseft hij namelijk als geen ander dat het VB mee laten besturen wel eens zou kunnen leiden tot de situatie van vroeger in het kader van het kartel destijds tussen de CD&V van Yves Leterme en de N-VA, waardoor de N-VA groot is geworden ten koste van de CD&V. Deze laatste partij evolueerde daardoor van de grote volkspartij, die ze eens was, naar het kleine onbetekenende partijtje van vandaag. Haar plaats als grote Vlaamse volkspartij werd intussen ingenomen door de N-VA.
Bart vreest nu mijns inziens bij een eventuele samenwerking met het VB eenzelfde scenario, maar dan eentje met de N-VA in de rol van de CD&V. Het electoraal succes van het VB zou er immers wel eens kunnen toe leiden dat deze partij op haar beurt de leiding van de N-VA zou overnemen. Immers, aangezien de stemmenwinst van het VB niet alleen ten koste is gegaan van de N-VA – alle gevestigde partijen verloren ergens kiezers aan het VB – betekent dit dat er nog altijd VB-overlopers van destijds de N-VA zijn trouw gebleven. Het zou dus kunnen dat met een deelname aan het bestuur vanwege het VB, deze laatsten alsnog zouden terug keren naar hun eerste liefde, omdat de voornaamste reden om toch maar voor de N-VA te stemmen, het cordon en daaraan gepaard de uitsluiting van de macht, er niet meer zou zijn. Hier dreigt De Wever duidelijk een belangrijke electorale troefkaart te verliezen, en wordt het VB nummer één in Vlaanderen. Om de macht gaat het in de politiek, en om niets anders.
Hij weet ook wel dat het VB sociaal gezien eerder linkse standpunten hanteert dan rechtse, maar niet zo op het vlak van migratie en de islamisering. Daar is het VB conservatief rechts.
Nu is de deelname aan het bestuur van de N-VA op sociaal vlak niet veel soeps geweest. Pensioenen, koopkracht, belastingen, rekeningrijden etc, allemaal dingen die de kiezer duidelijk niet heeft kunnen waarderen, zo leert ons de verkiezingsuitslag. Op het vlak van migratie en moslims, was de N-VA dan weer veel linkser, en kreeg ze ook op die flank heel wat te verduren, cf. het Marrakech-pact. Allemaal zaken dus die er niet zo gunstig uitzien voor de N-VA mocht het VB mee besturen, en electoraal in de toekomst nog meer verlies zouden kunnen opleveren voor de N-VA.
Aan de andere kant weet hij drommels ook goed dat zonder het VB regeren bij de volgende verkiezingen meer dan waarschijnlijk opnieuw zware electorale schade voor zijn partij zou kunnen opleveren. Dat is dus al evenmin een optie.
Het probleem voor dit onbetrouwbaar politiek sujet is bijgevolg hoe hij het VB nu kan omzeilen zonder dat hij en zijn N-VA er bij de volgende verkiezingen op afgerekend worden. Een echte gordiaanse knoop. Hoe hij die gaat doorhakken, blijft dé vraag. Hij gebruikt het VB nu duidelijk om de druk op federaal niveau op te voeren in het kader van zijn eigen politieke agenda, maar het ogenblik dat hij duidelijkheid zal moeten scheppen over de Vlaamse keuze, komt hoe dan ook steeds dichterbij. Benieuwd wat de nieuwe Pontius Pilatus nu weer uit zijn Belgische mouw zal weten te toveren
In elk geval, en spijtig genoeg, de N-VA en het VB beschikken samen over geen meerderheid, terwijl alle andere Vlaamse partijen wel nog vast houden aan het cordon. Hoe je het ook draait of keert, het spoor loopt dood. Exit het VB. Maak u geen illusies. Ik hoop dat ik ongelijk heb.
De uitnodiging van de koning aan Tom Van Grieken moet in eenzelfde perspectief gezien worden. Het paleis was te bang dat een nieuw negeren van het VB, deze partij bij volgende verkiezingen alleen maar zou doen groeien. Met alle gevolgen vandien. Dat dit ook allemaal maar voor de façade was, hoeft geen verder betoog.
Eindconclusie: het VB blijft hoe dan ook aan de zijlijn staan. Het tegenovergestelde zou geen klein, maar levensgroot mirakel zijn. Ik geloof niet in mirakels. Misschien is het ook maar beter zo. Laat ze zelf maar hun eigen stal uitmesten.
Mogelijk alternatief na lange tijd patstelling zouden wel nieuwe verkiezingen kunnen zijn, die dan enkel nog zouden moeten gaan over confederalisme, omdat het kunstmatig gedrocht België van geen kanten meer marcheert. Opdoeken dus die hele wansmakelijke handel. Hoe eerder, hoe liever.”