![MM900236531[1]](https://i0.wp.com/www.golfbrekers.be/wp-content/uploads/2013/02/MM9002365311.gif)
Michel Delbaere (Voka) is ongerust
Soms bevreemdt het. Hoe maatschappelijke problemen met totaal verschillende remedies bestreden kunnen worden.
Neem nu donderdag. Terwijl in Brussel Rudy De Leeuw van het ABVV loopt te scanderen dat Europa eindelijk terug moet aanknopen met groei en werkgelegenheid door te investeren, pleit de voorzitter van VOKA Michel Delbaere in onze studio in Vilvoorde voor groei en werkgelegenheid door te … investeren. Met dien verstande dat het overheidsbeslag fors moet inkrimpen. Bij de vakbondsman kan dat overheidsbeslag gerust nog wat omhoog, op conto van de rijken weliswaar.
Delbaere is ongerust. En het is hem aan te zien. Hij komt naar verluidt uit een West-Vlaams nest waar maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen werd ingelepeld als levertraan. Vandaar ook dat hij de handschoen opneemt om VOKA te leiden. Om te wegen op het beleid. Om bakens te verzetten. De vraag is hoezeer de werkgeversorganisatie daarin slaagt. Als ik Delbaere vraag wat de belangrijkste verwezenlijkingen zijn van VOKA in de laatste jaren, krijg ik een antwoord waaruit ik twee dingen onthoud. Een: VOKA heeft achter de schermen meegeschreven aan de staatshervormingen. De laatste is van die aard dat gedelegeerd bestuurder Jo Libeer zich afvraagt of ze wel werkbaar is, omdat er – alweer – geen homogene bevoegdheidspakketten naar Vlaanderen komen. Twee: dankzij VOKA is het werkgeverslandschap vereenvoudigd, namelijk door de samenvoeging van de kamers van koophandel. Nu ja, voor een werkgeversorganisatie die al jaren een lans breekt voor een vereenvoudiging van structuren in de politiek is het volgens mijn bescheiden mening nogal wiedes dat men eerst zelf orde op zaken stelt.
Michel Delbaere is dus ongerust
De Belgische handelsbalans, simpelweg gezegd het verschil tussen wat we in- en uitvoeren, kleurt de voorbije 3 jaar jaren rood, nadat ze 15 jaar positief had gestaan. Dat wil zeggen dat we meer goederen kopen in het buitenland, dan dat we er kunnen verkopen. In een van de meest open economieën ter wereld is dat een verarming. Minister van Werk Monica De Coninck mag dan zeggen dat de binnenlandse vraag moet aangezwengeld worden, het behoeft geen lang denkwerk om te weten dat als wij meer gaan consumeren, wij ook heel veel buitenlandse (Chinese) producten gaan kopen. Nog meer import dus.
Neen, van de export zullen we het moeten hebben. En om te exporteren moet de economie competitiever worden. De sociale partners buigen zich al maanden over dat probleem, maar van hen ziet Delbaere de oplossing niet komen. “Het sociaal overleg gaat over niets wezenlijks meer, ” zo formuleert hij het in Z-Talk Goossens. “Daar wil je toch niet bij zijn, bij zo’n club,” klinkt zijn vraag retorisch.
Als de hervormingen niet van de werkgevers- en werknemersorganisaties komen, uit de politiek dan? Daar werd eind vorig jaar alvast beslist om geen loonsverhogingen boven op de index toe te laten. ABVV vond dat reden genoeg om zich balorig op te stellen. Voor de werkgevers volstaat de noodgreep dan weer niet. En dan hebben we het nog niet gehad over de verschroeiende overheidsschuld van de overheid, met rentelasten die ons jaarlijks 12 miljard kosten, terwijl intussen de economie krimpt en de vergrijzing echt begint toe te slaan.
Di Rupo I zou nog veel hervormingen kunnen realiseren het komende jaar. Zoveel hervormingen, dat kiezers zich gaan afvragen waarom ze nog op N-VA zouden stemmen. Maar dat zit er niet meteen in. De PS heeft een allergie voor verandering, als de dood als ze is om kiezers te verliezen. Daarom hoopt Michel Delbaere in het diepst van zijn gedachten dat we op 26 mei 2014 ontwaken in een centrumrechts land. De inzet is hoog, want het gaat zogenaamd om “de moeder aller verkiezingen”, waarna in plaats van kiezels stenen zullen worden verlegd. Maar het valt te vrezen dat we daar niet te veel van moeten verwachten, als je het politiek strategisch cynisme van vandaag in ogenschouw neemt. Bart De Wever en Didier Reynders zijn momenteel hun troefkaarten aan het uitspelen, zo klonk het onlangs verongelijkt uit een katholieke bron. Ik zag er meteen de cartoon bij.
Onthullingen uit de schminkkamer door Véronique Goossens. (zaterdag 16 maart 2013 om 15u49)