Of ‘vrienden met benefits’. Moeten we dat nu vertalen als ‘bevoorrechte kameraden’?
“Seksualiteit is niet wat je bent, maar wat je doet”
“Inmiddels weet ik: niet-westerse culturen hebben al langer allerlei varianten van seksualiteit omarmd en als ‘normaal’ beschouwd. De dominante beeldvorming over homoseksualiteit in Afrikaanse landen is dat het daar een taboe is, en zelfs strafbaar. In vele gevallen klopt dat, maar zo eenzijdig is het niet.”
“In de zestiende eeuw al werden homoseksuele relaties in Afrika door missionarissen en kolonisten ontdekt. Zij stuitten op Soedanese vrouwen uit polygame huishoudens die seks met elkaar hadden, Congolese mannen in seksuele relaties, of Ghanese strijders die met elkaar trouwden. Dat werd door Europeanen als ‘seksueel afwijkend gedrag’ gezien dat door, uiteraard, de christelijke god gereinigd diende te worden.
Toch stierven die praktijken niet uit. Sterker nog: ze werden met de trans-Atlantische slavernij meegevoerd naar de Caraïben.”
Verneem er alles over bij de experte Clarice Gargard 
Saba, een piepklein eilandje in de Nederlandse Caraïben, is goed op weg om een reisbestemming te worden voor koppels van hetzelfde geslacht die willen trouwen in een tropisch paradijs.
Het eilandje staat onder Nederlands bestuur, net zoals de eilanden Bonaire en St.-Eustatius. Nederland legaliseerde het homohuwelijk in 2001 en duwt nu ook de overzeese gebieden in dezelfde richting. Tot nu toe is Saba het enige Nederlandse eiland waar homohuwelijken mogelijk zijn. Daarom is Saba een uitgelezen reisbestemming voor holebi-koppels in de Caraïben, een gebied waar homofobie nog steeds hoge toppen scheert.
Er wordt verwacht dat ook Bonaire en St.-Eustatius binnenkort homohuwelijken zullen toelaten. Andere Nederlandse eilanden zoals Aruba, Curaçao en St.-Maarten hebben een meer zelfstandig bestuur en zullen waarschijnlijk homohuwelijken niet meteen legaliseren.
Ik zal in elk geval daar nooit naar toe reizen. Ik ben geen voorstander van steriele relaties. Maar het is helaas in de mode.