Geplukt van facebook:

“Handhaving

Heel Nederland geniet dit weekend van ijspret. Mede vanwege alle beperkingen krijgt dit gevoel van vrijheid een extra dimensie. Zo ook in het door mij geliefde Almere. Bij mij om de hoek in Almere-Haven had cafe ‘t Lievertje een koek en zopie stand gemaakt. Het terras creatief en hermetisch afgesloten met grote ijsblokken, met een loket waar je een take away hapje/drankje kon bestellen. Zodat je na het wandelen of schaatsen in de dichtgevroren haven nog even kon bijpraten met andere holenberen die elkaar door de ophokplicht soms maanden niet hebben gezien.

De sfeer was uiterst plezierig en ontspannen. De veiligheid, 1,5 meter, geen handen schudden en knuffels, werd door de, ongeveer dertig, aanwezigen uitstekend in acht genomen.

Het enige opvallende en irritante was de regelmaat en dominante aanwezigheid van de politie. Normaliter zie je ze weinig in Almere-Haven, mede veroorzaakt door de sluiting van het politiebureau. Deze zaterdagmiddag waren ze er wel en in grote getalen.

Er zat nooit meer dan 5 minuten tussen dat er tergend langzaam een politiewagen langs kwam rijden. Niet een koppel met een auto, maar drie koppels in drie auto’s, die daarbij ook nog werden afgewisseld door een wagentje van de gemeentelijke handhaving. Het was gezien de sfeer en gemoedelijkheid een uitgelezen mogelijkheid voor de dienders om een kopje koffie mee te komen drinken.

Dat verwachte ik in eerste instantie ook toen de auto van handhaving op de kade stopte, samen met twee politiewagens. Het werd echter geen koffie, maar een koude kermis. Robin, de eigenaar van het cafe, die zelf de schaatsen had ondergebonden, werd van het ijs gehaald voor verhoor.

Van huis uit ben ik nieuwsgierig, waardoor mijn part-time werkzaamheden voor de krant nu goed van pas kwam. De knop van vrije tijd zette ik om in werk voor de krant. Want wat kon er nou door de politie aan te merken zijn op wat er op de kade gebeurde? Nadat ik mij als journalist kenbaar maakte bij de politie liepen er drie weg met de telefoon aan hun oor, een truc die ik zelf ook wel eens toepas als ik iemand niet te woord wil staan, en de leidinggevende wilde zich niet voorstellen. Hij was ook niet gediend van mijn aangeboden box, het alternatief voor een hand in deze rare tijden.

Op sommatie moest ik mij afzijdig van het gesprek tussen de politie en de eigenaars Suuz en Robin houden, met de toezegging dat ze mij daarna te woord zouden staan. In hun gesprek, waarbij de emoties opliepen, zag ik Suuz huilend afhaken. Robin hield zich rustig, hoewel het machtsvertoon van de acht handhavers, zes (!) om hem heen, twee als zichtbare back up in de auto op de hoek, alle reden gaf om helemaal uit je plaat te gaan.

Eindelijk kon ik mijn vragen afvuren. Wat bleek nu het geval? Bij het take away loket werd naast o.a. koffie, frisdrank, erwtensoep en broodjes kroket ook gluhwein in een bekertje zonder dekseltje aangeboden…….En dat mag niet! Er moet een dekseltje op!

Een dekseltje die iedereen er direct af zou halen, want het warme drankje wordt uiteraard bij het natuurijs genuttigd, en niet gekocht om ‘s avonds thuis eens lekker op te gaan warmen. Dat ik het machtsvertoon om een dekseltje absurd vond kon de agent wel begrijpen, maar hij kon naar zeggen niet anders. Zij hadden deze opdracht rechtstreeks van de burgemeester ontvangen. Onze onzichtbare burgemeester, de enige in het land met een negen tot half vijf mentaliteit, die ook bij voorkeur liever niet verblijft in de stad waar hij eerste burger van is, krijgt het dus voor elkaar om tientallen schaatsers het plezier te ontnemen, en de horeca uitbaters die financieel aan de grond zitten en eindelijk een paar tientjes kunnen verdienen, op de kast te jagen.

Tevens kan je je afvragen of de dienstdoende agenten op hun opleiding mee hebben gekregen om situaties zelf op waarde te leren inschatten. Het is uitsluitend te danken dat verreweg de meeste aanwezigen schaats- en wandelliefhebbers de senioren leeftijd ruimschoots hebben bereikt, en er voor kozen om teleurgesteld, en in enkele gevallen huilend uit empathie voor de uitbaters, af te druipen.

Het is zeker niet denkbeeldig dat een jonger en dynamischer gezelschap, en daarvoor hoef je echt niet uit Urk te komen, dit absurde machtsvertoon om het ontbreken van een dekseltje niet gelaten zouden accepteren. Dezelfde avond las ik op social media een bericht van het door mij gewaardeerde gemeenteraadslid Jimmy van der Vliet, een van de weinigen die zich ook daadwerkelijk sterk maakt voor de ondernemers in Almere, dat hij zo lekker had geschaatst en daarna een heerlijke gluhwein had gedronken. Die heeft maandag bij de burgemeester wat uit te leggen!”

Willem Miermans  voelt zich droevig in Almere Haven.