Meer dan 2000 keer was er gedurende de laatste weken luchtalarm (rakettenalarm) in Israël.  Mensen rennen naar de veiligheid van bunkers of richten de blik naar de hemel waar twee lichten naar elkaar toejagen.  Deze beelden worden hier niet getoond.  Alsof hun angst niet reëel is.  Alsof het bij de raketten die Hamas afvuurt om kermisvuurwerk gaat.

Dit scenario is voor volwassenen al zwaar te verwerken.  Voor kinderen is het helemaal ondraaglijk.  De Israëlische televisie heeft voor een kinderprogramma de raket Tili verzonnen. Die verklaart aan de kijkertjes hoe „Iron Dome”, het Israëlische raketafweersysteem functioneert.  Tili vertelt dat zij de kindjes wil beschermen tegen de raketten van Hamas.  Ze moeten geen schrik hebben.  “Ga naar een veilige plaats en ik zorg voor jullie”, zegt Tili.  En ook dat ze zal blijven oppassen tot er vrede heerst.
Tja, een goedbedoelde poging om de situatie leefbaar te houden.  Maar hoe vertel je kinderen dat iemand hen wil vermoorden?

Ongetwijfeld zal u zeggen dat de kinderen in de Gazastrook ook in gevaar zijn.  Klopt, maar Israël wil hen niet doden.  Het is de keuze van Hamas om zich te verschuilen achter de kinderen.  En de televisieprogramma’s, die in Palestina aan kinderen getoond worden, zijn van een heel ander kaliber dan de Israëlische. Een voorbeeld van de vele:

Een doodscultuur.  Een verheerlijking van de dood.  Het opperste doel: het martelaarschap!  Niet te begrijpen.

Ieder van ons is een beetje – allicht ongewild – verantwoordelijk voor de raketten die op Israël gevuurd worden.  Wij betalen via de belastingen, die naar de EUSSR vloeien, mee voor de munitie van het zooitje moordlustige gekken, die van geen ophouden willen weten.

FT