Donetsk, zomer 2016. De zelfverklaarde onafhankelijke republieken bestaan 2 jaar en even lang bestaat de oorlog van Oekraïne tegen hen.

De Donbass is een blinde vlek bij de poco redacteuren der media. Een mysterie. Men weet dat er iets aan de gang is. Artilleriebeschietingen. Humanitaire catastrofe. Rebellengebied. De ware problemen, de oorlog tegen het eigen volk, is geen thema bij duidingsprogramma’s; Maidans rimpelingen zijn geliefder. Het westen houdt vast aan de eigen vertaling: terroristen, ondersteund door Rusland, die de democratie bedreigen. Men kijkt weg. Wil niet meer weten. Loopt mee in de voorgeschreven richting, tussen de voorgetrokken lijntjes.

12 maanden lang probeert een Duitser, woonachtig in Donetsk, de dagelijkse gang van zaken te vatten: het gaat om heropbouw, om de uitbetaling van pensioenen, die de Oekraïense overheid niet meer overmaakt, om speelplaatsen voor kinderen, om herstelling van de infrastructuur… steeds opnieuw… want een volgende beschieting is nooit ver weg. Het gaat om het zelfbeschikkingsrecht… iets dat wij, Vlaamse patriotten, toch ook wensen…

Wegens gebrek aan financiële middelen kon de film, gedraaid in 2017, niet ondertiteld en vertaald worden. Hopelijk verruimt hij desondanks uw blikveld.