Dat verschillende volkeren op één en dezelfde plaats geen natie kunnen vormen, geen staat kunnen oprichten, lijkt logisch. Pas als het ene volk plaats ruimt, kan het andere volk deze ruimte innemen. Dat buitenstaanders, buitenlandse mogendheden, zomaar kunnen beslissen over het grondgebied dat niet tot hun eigen natie behoort, is iets dat niet strookt met logica of eerlijkheid. En toch ligt dit aan de basis van wat men nu het Israëlisch-Palestijns conflict noemt, én dat – bij uitbreiding – ook een schaduw werpt op de omringende landen, Syrië en Libanon.

Maurits Berger van de Universiteit Leiden geeft in 13 minuten een summier overzicht. We onthouden deze zin:

“Er is in al die jaren zoveel geweld geweest, dat je je kan afvragen of er wel kans op vrede is…”