Marie Sophie Hingst is een bekende blogster. Ze woont in Dublin, is afkomstig uit Duitsland, waar haar familie grotendeels uitgemoord werd door de nazi’s. Zegt ze. Schreef ze op haar blog, die door 240.000 lezers gevolgd werd. Ze werd graag uitgenodigd op diverse fora tijdens Duitse “mea culpa” vieringen en kreeg uiteindelijk de prijs uitgereikt van “blogster van het jaar”.
Die ereprijs mag ze nu teruggeven want inmiddels kwam aan het licht dat het waarheidsgehalte van haar “holocaust” slechts een prijs verdient van een geactualiseerd von Münchhausensfabeltje.
Wat wist Hingst zoal te vertellen over haar familie? In enkele zinnen: Haar grootouders familieleden werden naar Auschwitz gezonden en lieten daar het leven. Niet minder dan 22 van de Hingsten waren holocaust-slachtoffers. Eigenlijk een wonder dat er nog Hingstenzaad overbleef om Marie Sophie te verwekken. Jarenlang verzette ze leugenbergen om het tragische lot van haar vermoorde voorouders in kaart te brengen. Ze vermeldde daarbij Stralsund aan de Ostsee als heimatstad van haar geliefden.
En dat deed haar de das om. Want wakkere burgers – archivarissen en geschiedenisspecialisten – uit Stralsund deden haar zgz. onderzoek nog eens over en konden de Hingsten in kaart brengen. En dat waren geen joden, geen gedeporteerden, geen holocaustslachtoffers. Opa Hingst was – integendeel – een protestantse dominee, oma, ook protestante, was tandarts.
Hingst slaagde er niet alleen in 240.000 lezers te overtuigen van de verschrikkelijke lotsgebeurtenissen van haar verzonnen joodse familieleden, zelfs het in Jeruzalem gevestigde Holocaust Herinneringscentrum Yad Vashem voegde haar “familieleden” toe aan de officiële holocaustslachtoffers-lijst…
Hingst liet intussen via haar advocaat weten dat zij er geen graten in ziet want “zij schreef met een aanzienlijke dosis artistieke vrijheid”.
Nog meer artistieke vrijheid lag besloten in haar artikels over een door haar opgerichte medische hulppost in een sloppenwijk van New Delhi, hulp aan vluchtelingen door haar seksuele opvoedingscursussen…
Niets van dit alles is waar. Dat hebben de media, die haar de hemel in prezen, intussen ook ingezien, maar ze hadden – naar eigen zeggen – geen enkele reden om aan het waarheidsgehalte te twijfelen. Vooral en uitsluitend omdat haar Leugenfabriekje in hun politiek correcte kraam paste. En dan is journalistiek onderzoek overbodig.