In Europa en Noord-Amerika heeft men een nieuwe boeman ontdekt: hij is blank, mannelijk, hetero… de westerse doorsnee man.  Hij zou bevoorrecht zijn.  En de fixatie op dit boeman-fenomeen is merkwaardig.

Het is een fenomeen dat zich niet beperkt tot feministische, studenten- of alternatieve kringen.  Zowel in de VSA, Canada, Australië en menig Europees land wordt dit vijandbeeld populair.  De basisidee gaat ervan uit dat alles wat er verkeerd loopt in de wereld de schuld is van de blanke, heteroseksuele man, m.a.w. de westerse doorsnee man.  Hij is verantwoordelijk voor alle oorlogen, voor armoede, voor onderdrukking, voor racisme en voor de achterstelling van vrouwen.  Al worden de vrouwen er meestal slechts als alibi bijgesleurd om de multicul vooraan een plaats te kunnen geven.

Kortom, volgens dit basisidee is de blanke hetero man een bevoorrecht wezen.  En daarom moet de strijd voor sociale gelijkheid in eerste instantie tegen hem gevoerd worden.  Zijn slachtoffers zijn vrouwen én alle seksuele en etnische minderheden.

Blanke mannen moeten ver verwijderd blijven van universiteitsbesturen.
Een voorbeeld:  De ‘The Independent-onLine’ publiceerde een artikel met de veelzeggende titel: “Blanke mannen zouden nooit nog een verkozen ambt aan een Britse Universiteit mogen bekleden.”  De protesten zorgden ervoor dat het artikel van de webstek verdween, maar het was daarmee niet uit de wereld.   In cache is het nog steeds leesbaar. Eén der hoofdargumenten:  de Britse, blanke mannelijke bovenlaag, die reeds de Londener City (financiële hart) en de regering domineert, mag niet ook nog eens op de universiteiten de lakens uitdelen.  Bijgevolg moeten ze samen met hun  ‘activistisch dilettantisme’ uit studentenmiddens verwijderd worden. Rik Torfs kan misschien terug eens bij de CD&V gaan aankloppen.

En (citaat): “Blanke mannen hadden de laatste millenia de leiding en het was een schijteshow van begin tot einde.  Een nieuwe generatie sterke vrouwen en mensen uit etnische minderheden staan gereed om de leiding te nemen en de boel te veranderen.  Het is hoogste tijd dat jullie (de blanke mannen) zich buigen.”

Cultuurorganisaties tegen blanke hetero mannen.
Een voorbeeld: In Berlijn wordt geafficheerd: “Mannelijk – blank – hetero – een festival over privilegies”.   Op een onderlaag van misleiding wordt een cultureel festival georganiseerd met pseudo-intellectuele begeleiding.  Het gaat over de zgn. machtspositie van een figuur, die in de culturele wetenschap beschreven wordt als de ‘blanke, hetero man’.

Bon, dus een maatschappij-kritisch cultureel festival met pseudo-intellectuele franjes.   Heel geliefd in linkse en groene kringen.  Links heeft sowieso het monopolie op cultuur.  Zelfs een wc-pot of een stronthoop, een vuilbak, een mosselpot,  geverfde kladwerken, rottende hesp aan pilaren, duizenden dode vuurkevertjes aan het plafond, katten van de trap gooien… CULTUUR.   Daar verbleekt zelfs een stadsdichter bij.

Zou een dergelijk maatschappij-kritisch cultureel festival ook kunnen – horresco referens – met een kritische opstelling t.o.v. privilegies van vrouwen, lesbiennes, homo’s of etnische minderheden?  Of zou dit  onmiddellijk afgevoerd worden – voor zover het überhaupt van start kon gaan – wegens seksistisch of zelfs racistisch?

Hoe bevoorrecht zijn blanke, hetero mannen?
Loodgieters, bakkers, postbodes, vrachtwagenchauffeurs, dakdekkers, hoogtewerkers…  Is het een voorrecht te werken en belastingen te betalen, een gezin te onderhouden, een huis af te betalen?  Ze heten niet allemaal Dehaene, Juncker of Strauss-Kahn.    En wat met hen die 20-30 jaar voor een zelfde bedrijf gewerkt hebben, die nu op straat staan, omdat hun baas beslist heeft de productie elders met minder ‘bevoorrechte’, vanzelfsprekend niet-blanke mannen voort te zetten?

Aan de universiteit verkeren (… werken?) en bij culturele organisaties parasiteren een aantal wereldvreemde mensen, die de verschillen in de maatschappij duiden met een opsomming van ‘schuldige’ factoren, zoals de huidskleur, het geslacht en de seksuele voorliefde.

Ik ben mijn wit ei kwijt.  Niet dat het bovenstaande op mij van toepassing is.  Ver van.  Ik voel echter mee met de minder bevoorrechte ras- en geslachtsgenoten.  Snel naar huis of er zwaait wat.  Gauw eten, bij de afwas helpen (ik mag deze week afdrogen) en – gelukkig regende het niet vandaag – de gazon maaien.  Misschien mag ik dan zondag gaan biljarten.  Als…

Frustratio