Een man scheldt een moslima uit op straat in New York. Hij zegt dat ze een terroriste lijkt met haar hoofddoek.
Dit filmpje was een test om na te gaan in hoever de bevolking de verdediging van de moslima zou opnemen. Na twee uur filmen met honderden passanten voelden slechts twee personen de nood tussenbeide te komen…
De filmmaker is beschaamd, het breekt zijn hart, hij is triest door (het ontbreken van) reacties der voorbijgangers.
FT
Mijn hart breekt het zeker niet. Ik zou zelfs durven denken: “Er is nog hoop”.
Stel even dat de proefpersoon een SS uniform zou dragen. Dan mag het blijkbaar wel.
Mensen die een hoofddoek dragen zeggen aan hun eigen geloofsbroeders dat ze hen niet mogen lastigvallen (wegens eigen volk, zie mijn hoofddoek) maar dat ze rustig niet-hoofddoekdragers mogen lastigvallen. En dat zint me ook niet. Een hoofddoek is geen lichaamseigen kenmerk maar de vlag van islam.
Koran sura 33.59: O profeet! Zeg aan uw vrouwen en uw dochters en de vrouwen der gelovigen dat zij een gedeelte van haar omslagdoeken over haar (hoofd) laten hangen. Dit is beter, opdat zij mogen worden onderscheiden en niet lastig worden gevallen. En Allah is Vergevensgezind, Genadevol.
Ik zou er ook tussenkomen en samen met de man de moslima mee uitkafferen ! Ze dwingen die vod van hare kop te trekken .
In het voorjaar worden er in het noorden van Canada veel jonge zeehondjes geboren. En als de moeder-zeehond visjes is gaan vangen dan gaan Canadezen met een houten knuppel op die kleine koppies slaan. De schedel moet in een slag in duizend stukken zijn. Het bloed spat dan in het rond. De witte sneeuw wordt roze van alle microscopische bloedspatjes. De pelsjes van de kleine zeehondjes zijn kostbaar en mogen niet worden beschadigd. Het is belangrijk dat de kop wordt geraakt want daar zitten de miste belangrijke delen van het stukje bont.
De jongen Canadeze die met houten knuppels die kopjes in elkaar slaan slaan zo hard mogelijk. Het komt wel eens voor dat een Canadees zijn knuppel kapotslaat.
Welnu, we stellen ons voor dat wij er bij zijn. De jonge Canadees slaat zo hard met zijn knuppel op het kleine kopje van het pasgeboren zeehondje dat zijn knuppel in stukken breekt, de knuppel is in tweeën en vanwege de vaart en de kracht breekt hij zijn eigen been.
Wat doet de toeschouwer?
A: Medelijden hebben met de Canadese jager, of
B: De Canadese Jager uitlachen en hem vertellen dat het zijn eigen schuld is.
Uiteraard heeft er niemand medelijden met de jongen vrouw die met een hoofddoek rondloop en door een omstander kenbaar wordt gemaakt dat we niet zitten te wachten op een vuile fascist die met schijnheilige praatjes de boel komt verzieken. Uitlachen en wegtrappen is het enige dat een beschaafd mens kan doen!
@ vanhetgoor,
Jouw praatjes staan VOLLEDIG off-topic met hetgeen er zich tegenwoordig voordoet “in de naam van a”…
Die Canadese knuppelaars zijn (meestal) vissers die hùn visgronden aldus beschermen tegen de vraatzuchtige zeehonden, èn tezelfdertijd de “pelsmarkt” de benodigde huiden bezorgen plus… de bevolking voorzien van een wintervoorraad vlees.
Het verwonderd mij dat jij ook de “griendenslachting” op de Far-Oëreilanden niet aanklaagd: gruwelijk (?) ja, doch eveneens éénmaal-per-jaar om de vleesvoorraad van die eilandbewoners aan te vullen.
Beide gevallen hebben NIKS te maken met het doden van medemensen “in-de-naam-van”… een denkbeeldig godje.