Wat ons de laatste weken opviel was Van Spilbeecks verschijnen in de politieke actualiteit, met vraaggesprekken middenin een militair decor en andere achtergrondgebeurtenissen. Als men de ogen sluit en slechts naar het gesproken verslag luistert, is er niets aan de hand. Echter… zelfs met een oordeelkundige plaatsing van de lens en knippen van ongewenste beelden, kon men de verbaasde of geamuseerde blikken van het publiek niet negeren.
We blijven het een raar gegeven vinden dat mannen trouwen, met hun vrouw nakomelingen op de wereld zetten en dan ergens in de tweede helft na de scheidingslijn tussen opgebruikte en nog te verwachten levensjaren plotseling beslissen van geslacht te veranderen. In feite klopt dit niet: fysisch wordt er nergens geknipt of gevuld. Het zit ‘m in het koppeke en in de decoratie. De mannen – zoals Van Spilbeeck en De Sutter – blijven gewoon getrouwd met hun eega… er wordt naar gerefereerd als zijnde “haar” vrouw en verder lopen ze erbij alsof het heel het jaar door Voil Jeanettendag is. Met onze verontschuldigingen aan de carnavalisten van Aalst die zich zouden beledigd voelen voor de vergelijking. En ja, we vragen ons af hoe de echtgenotes van de Bo’s en Petra’s van deze nieuwe wereld zich voelen…
De politiek, media en showwereld spelen vlotjes mee alsof het om de “Nieuwe kleren van de Keizer” gaat…
Als die van spilbeek in beeld komt dan zap ik snel door.
Die man (sic) opvoeren is een aanfluiting van wat een vrouw moet zijn. Wie zou een mafketel als Van Spilbeek als vrouw willen.
… of als man…