Zegde de bijna zalig verklaarde, bijna ex-president Obama, die de geschiedenis zal ingaan als de eerste zwarte president, zonder wereldschokkende bestuursdaden, behalve de aloude Amerikaanse militaire bemoeienissen in het buitenland.
In zijn zoals dat heet ‘bevlogen’ afscheidstoespraak trad hij op als de goede herder, die met pijn in het hart, zijn kudde moet overlaten aan ongewenste opvolger. In een evaluatie van de afgelopen acht jaar bevestigde Obama dat het steeds en altijd “om het volk” ging. Zoals Gwendolyn Rutten haar parlements-carrière even op non-actief zet om zich tijdelijk onder het klootjesvolk te bewegen.
De Daily Reporter fileerde de tekst en noteerde dat Obama 75 keer naar zichzelf verwees.
Obama said “I” 33 times during the speech, “my” 20 times, “me” 10 times, and “I’m” or “I’ve” 12 times.
Independent Journal Review was het er grotendeels mee eens:
Zelden gezien dat iemand zijn eigen hagiografie schrijft. De kleurling vergeet daar wel één en ander in te vermelden. Noch zijn ‘Change’ noch zijn ‘yes, we can’ heeft hij gerealiseerd.
Hij kreeg de Nobelprijs omdat hij niet George Bush is en heeft dan getoond dat hij de stijl van zijn voorganger volledig onder de knie had.
Bush heeft Iran en Afghanistan in de afgrond gestort. Obama Libië en Syrië. ‘Mission accomplished’ heette het bij Bush. Obama kan bogen op het intensifiëren van laffe sluipmoorden met drohnes.
Hij heeft meer schulden opgehoopt dan al zijn voorgangers tezamen.
Het aantal Food-Stamps ontvangers heeft zich miraculeus verhoogd. De middenklasse is geslonken. Gelukkig is de toplaag tenminste nog rijker geworden en het concentratiekamp Guantanamo blijft nog altijd bedrijvig.
De kleurling in de White House presenteert een fantastische balans. Het moet gezegd.