Dat nepnieuws geen recent verschijnsel is, bewijst de ”The Great Moon Hoax” uit 1835. Voordat er in 1969 werkelijk mensen voet op de maan hadden gezet en sommigen, ondanks de onweerlegbare bewijzen, aan de echtheid van deze missie twijfelden, was ruim 160 jaar daarvoor sprake van opwinding rond een verzonnen verhaal over leven op de maan. Ook nadat dit verhaal uiteindelijk werd ontkracht, waren er mensen die in de echtheid ervan bleven geloven.

Op 25 augustus 1835 verscheen in de New York Sun het eerste artikel uit een reeks van zes over de ontdekking van leven en het bestaan van een beschaving op de maan. De artikelen zouden zijn geschreven door een assistent van de beroemde astronoom Sir John Herschel en oorspronkelijk gepubliceerd zijn in de Edinburgh Journal of Science. Herschel zou een krachtige nieuwe telescoop hebben gebouwd waarmee hij planeten buiten het zonnestelsel kon waarnemen en was zo tot de ontdekking gekomen dat er leven op de maan was. Hij beschreef de op de maan aanwezige vegetatie en uiteenlopende tot de verbeelding sprekende wezens, zoals eenhoorns, tweevoetige bevers en mensachtigen met vleermuisvleugels. Er zouden oceanen, stranden en bomen op de maan aanwezig zijn. De mensachtige wezens die in het zesde en laatste artikel werden beschreven, Vespertilio homo genaamd, zouden bedekt zijn met kort koperkleurig haar en hadden vleugels op hun rug. Volgens de beschrijving zag het gezicht, dat gelig van kleur was, er beter uit dan dat van een oerang-oetan en had het een hoger voorhoofd. (…)