De afzettingsprocedure tegen de Amerikaanse president Donald Trump is in de VSA niet populair, zelfs niet bij de stuwende krachten, de Democraten. De kiezers zien hierin een soort ontmondiging en een teken van partijpolitieke ruzie. Het volk is grotendeels niet geïnteresseerd in de vuile was van politici, maar wel in de uitvoering van de taken waarvoor deze gekozen werden, zoals de economie, de werkgelegenheid, het onderwijs van hun kinderen, de bescherming tegen terreur. En daarvoor heeft Trump de goede kaarten. De beurs gaat van hoog naar hoger. Daarom vindt slechts 1/3 van de Amerikanen het afzettingsproces een goede zaak, ook al kunnen zij dag na dag quasi 24/24 getuigenverklaringen, betichtingen en vermoedens op tv zien.
In de tweehonderdjaar, sinds de grondwet goedgekeurd werd, heeft nog nooit een president op deze wijze zijn ambt verloren. Richard Nixon, met een veel slagvaardigere bewijslast bij het Watergateschandaal, trad zelf af. De bewijslast tegen Trump is een veel magerder beestje en spreekt zichzelf zelfs tegen. De Democraten kunnen de afzetting weliswaar inleiden – ze hebben tenslotte de meerderheid in de Kamer der Volksvertegenwoordigers – voor de veroordeling echter is een 2/3 meerderheid in de Senaat nodig. En daar hebben de Republikeinen de meerderheid. Daarom zal naar alle waarschijnlijkheid ten laatste daar het afzettingsproces stoppen.
Als, zoals blijkt, het afzettingsproces als politiek instrument tegen Trump onwerkzaam is, waarom vervolgen de Democraten hem dan zo halsstarrig? Ze hopen dat de opschudding de publieke opinie in het kiesjaar 2020 kan beïnvloeden: een pre-campagne dus. De getuigenverhoren en onderzoeken kunnen nog maandenlang uitgemolken worden, zelfs tot op de verkiezingsdag. Dan beslissen de kiezers meteen ook over de afzetting. Deze zal, hoe dichter de verkiezingsdag nadert, de polarisering doen toenemen; ook bij de media in een pro-Trump- en een anti-Trumpkamp. Trump heeft het voordeel dat hij zijn aanhangers vroeger kan mobiliseren dan de Democraten. En zichzelf als slachtoffer van een heksenjacht presenteren.
Bij de Amerikaanse publieke opinie gelooft quasi niemand dat de zoon van de voormalige Amerikaanse vice-president, Joe Biden, die zonder voorafgaande ervaring in de energiesector, zonder contacten in Oekraïne zomaar voor zijn sympathiek karakter, zonder politieke voor-wat-hoort-wat wederdienst en zonder druk in het bestuur van een Oekraïens energieconcert geraakt is. De Amerikaanse kiezer is bitter weinig geïnteresseerd in het reilen en zeilen in Oekraïne. Uiteindelijk komt het erop neer aan wiens laarzen de meeste modder is blijven hangen.
Als Trump de presidentsverkiezingen verliest, dan is afzetting zonder onderwerp. Als hij verkiezing wint, idem dito. Want dan hebben de kiezers het vonnis geveld en Trump als president bekrachtigd. Verliezen zullen de middelen die tot een afzetting ingezet worden, want als instrument tegen ambtsmisbruik zal bij eventuele toekomstige afzettingsprocedures zijn scherpe kantjes kwijt geraakt zijn.
Toen de afzettingsprocedure 200 jaar geleden in de grondwet goedgekeurd werd, was er nog geen sprake van televisie en sociale media, die tot misbruik bij de strijd tegen een politieke tegenstander kunnen verleiden.
Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan.