De beruchtste beul van Egypte Al-Fiki over zijn job: Mensen ophangen was mijn lust en mijn leven

De Egyptische krant Alyoum Alsabaa zette het leven van “Hemshawi“, de meest beruchte beul van Egypte Al-Fiki, even in de schijnwerpers. Hij heeft 1.070 executies op zijn naam staan. “De galgen waren mijn droom,” geeft hij ruiterlijk toe.

Al Fiki, over zijn edele kunst: mensen ophangen. “1070 mensen opgehangen sinds 1998. Wie doet mij na?” De gelijkenis met de surrealistische schilder en tekenaar Salvator Dali is niet toevallig (snor en muts).

Hussein Qarrni Hussein al-Fiki, zoals de echte naam van de beul luidt, werd in 1947 geboren in het Egyptische stadje Tanta en diende in het Egyptische leger tot 1967. Daarna nam hij dienst in het gevangeniswezen en werkte vijftien jaar lang als gevangenenbewaker, belast met het begeleiden van de meest gevaarlijke gevangenen vanwege zijn indrukwekkende fysieke bouw.

De carrière van al-Fiki nam een beslissende wending toen hij naar het district van Kana werd overgeplaatst. “Ik ontmoette er de l van het district en hoopte om hem te vervangen,” verhaalde hij. “De beul ontving vijf Egyptische Liras voor elke job, terwijl ik slechts 15 Liras kreeg voor een hele maand werk. Dan trok één van de assistenten van de beul zich terug en werd ik in Kaïro ontbonden waar ik werd uitgekozen om hem te vervangen,” vertelde Al-Fiki over hoe zijn droom werkelijkheid werd.

Als assistent van de beul, hield zijn baan niet veel in. “Ik reisde rond met de beul en het enige dat ik moest doen was de gevangene uit zijn cel halen en naar het kantoor van de bewaker brengen en vandaar naar de galgen. Indien dat nodig was moest ik hem in bedwang houden.”

De definitieve opgang van Al-Fiki gebeurde onder tragische omstandigheden. “Wij vertrokken om een veroordeelde te executeren in Tanta en die nacht was de beul uitgeput. Wij brachten hem naar het hospitaal nadat hij een zware hartaanval had gekregen. Wij slaagden er desondanks in om de executie uit te voeren en keerden terug naar Kaïro. Op weg terug naar huis verslechterde de toestand van de beul zienderogen en hij stierf, waardoor ik in zijn plaats de enige beul van Egypte werd. Net zoals er maar één president is, is er slechts één enkele beul,” zei hij.

Een lange carrière: Al-Fiki blikt terug op zijn eerste ophanging in 1998. “Ik zal dat jaar nooit vergeten. Zij riepen me op en vertelden me dat ik in Tanta een vrouw en een jongen moest ophangen die een affaire hadden en de broer van de jongen hadden vermoord, de echtgenote van de vrouw dus. Ik was [na de executie] helemaal van slag en heb twee dagen niet kunnen slapen.”

Maar de vrees van al-Fiki verdween door de jaren tijdens het uitvoeren van zijn job en hij bekende dat hij geen slaapproblemen meer heeft. “Nadat ik zelfverzekerder werd voerde ik vele executies uit. Het meest gedenkwaardig was de uitvoering van zes mensen op één dag tijd, die veroordeeld waren voor een massamoord,” herinnert de beul zich.

In de loop van zijn lange carrière executeerde al-Fiki 1.070 mensen, maar één daarvan bleef in zijn geheugen gegrift. “Ik was in een gevangenis in een dorp in het district Manofia. Wij werden verondersteld een vrouw te executeren,” vertelde hij. “Plotseling begon de aarde te beven en er volgde een opstoot. De vrouwen begonnen te schreeuwen dat Allah niet wenste dat zij opgehangen werd. Maar, geloofd zij Allah, wij hebben haar toch opgehangen.”

Ondanks zijn geroutineerde arbeid, heeft de zwaar besnorde beul toch nog een ander leven naast de galgen. “Ik betaalde een prijs voor de aard van mijn job. Ik ben tweemaal gescheiden omdat mijn vrouwen mijn werk verafschuwden, vooral toen ik naar huis kwam met bloed besmeurde kleren,” detailleerde hij. “Maar Allah gaf me een derde vrouw die mij tolereerde en me een goed leven geeft en wij hebben twee kinderen grootgebracht.”

De echtgenote van al-Fiki bewonderd hem: “Hoewel mijn echtgenoot een reputatie heeft een hart van steen te hebben, aangezien hij gevangenen executeert en hen vóór zijn ogen ziet sterven, is hij thuis erg gevoelig. Hij heeft een goed hart en hij is meteen erg bezorgd wanneer hij bloed ziet of wanneer er iets met mij of met de kinderen gebeurt. Hij is een vriendelijke echtgenoot en een voorbeeldige vader,” zei ze.

De laatste verzoeken [van de terdoodveroordeelden] maken deel uit van de routine van de beul, en al-Fiki raakte gewoon zowel aan standaardverzoeken als aan ongewone: “Sommigen vragen om redelijke dingen zoals het schrijven van een testament of een laatste gebed, maar sommigen dienen onrealistische verzoeken in zoals bv. om hun ouders of iemand anders een laatste keer te zien,” vertelde al-Fiki. “Sommigen roepen ‘Ik ben onschuldig, laat me gaan!’ Sommigen huilen en dan zijn er weer anderen die zoveel schrik hebben dat ze zichzelf helemaal onder plassen.”

Aan het eind van het gesprek, vroeg de met zwarte humor doorspekte beul glimlachend aan de journalisten: “Heeft u nog een laatste verzoek?”

Bron: http://brabosh.com/2013/04/10/pqpct-obb/