Het antwoord is neen. De VSA, Frankrijk, Rusland, China en het V.K. hebben officieel kernwapens. Waarom mogen zij wat andere landen niet mogen? Simpel, zij hadden ze al voordat het NPV (non-proliferatieverdrag) in 1970 getekend werd.
Als je er dan vanuit gaat, dat alle andere landen over geen kernwapens beschikken, of de mogelijkheid om ze te maken, dan zit je fout. Vier VN-leden hebben het verdrag nooit ondertekend: India, Pakistan en Israël (alle drie kernwapenstaten), alsmede het in 2011 onafhankelijk geworden Zuid-Soedan. En op 10 januari 2003 kondigde Noord-Korea aan zich uit het verdrag terug te trekken nadat ze al het gewenste materiaal geleverd kregen dat ze voor vreedzame doeleinden wilden gebruiken.
Het gebruik van kernenergie voor vreedzame doeleinden is wel toegestaan. Maar… als één der vijf b.g. landen vindt dat een land, misschien, eventueel, waarschijnlijk aan een kernwapen zou kunnen sleutelen, dan is alle hens aan dek. Zij, de happy few, willen per se de beslissende druk op de paddenstoelwolk-knop behouden.
India en Pakistan, die het verdrag niét ondertekend hebben, gaven ronduit toe dat ze over kernwapens beschikken. India zou intussen al over een behoorlijk aantal kernkoppen beschikken, ook Pakistan, echter een kleiner aantal.
Iran, ondertekenaar van het verdrag, ontwikkelt nucleaire technologie voor geneeskunde en energieopwekking, maar wordt – in hoofdzaak door Israël en de VSA – ervan verdacht in het geheim kernwapens te ontwikkelen. Zonder bewijs trouwens. In 2015 beloofde Iran geen kernwapens te ontwikkelen en in ruil werden de sancties opgeheven. (de zgn. Iran-deal) In 2018 trokken de VSA, op aandringen van Trumps beste vriendje, waar ze een dorp in de Golan Hoogte naar hem noemden, zich terug uit de Iran-deal, voerden de economische sancties weer in en maakte ze zelfs nog strenger… met het uitwaaierend effect dat andere landen, die met Iran zaken doen, ook gestraft worden. Het is afwachten of de hernieuwde onderhandelingen – na de overname van de macht in de VSA door de Democraten – zullen een positief resultaat zullen ‘mogen” optekenen.
Irak werd zelfs door de VSA & bondgenoten aangevallen omdat het ergens WMD (massale vernietigingswapens) zou verstopt hebben. Quod non. Ondanks uitvoerige inspecties werden ze nooit gevonden. Bush gaf niet op en begon de tweede Golfoorlog. Een jaar later werd een rapport bekend gemaakt door de Senaat waarin stond dat de vooroorlogse verklaringen omtrent Iraakse WMD misleidend waren opgesteld. In 2008 werd de oorlog, zelfs door presidentskandidaat John McCain “een vergissing” genoemd.
Israël heeft het NPV niet ondertekend. Het houdt de lippen stijf op elkaar over het al dan niet in het bezit hebben van kernwapens. We gaan daar later in een aparte bijdrage op in. Maar gaat tekeer als duivel in een wijwatervat bij de veronderstelling, het vermoeden, dat Iran de nucleaire technologie niet alleen toepast om beeldmateriaal van patiënten te kunnen produceren. Bekijk even dit veelzeggend filmpje:
Noord-Korea is een ongeleid projectiel; het land heeft het verdrag ondertekend en zich op 10 januari 2003 teruggetrokken en bekendgemaakt over kernwapens te beschikken. Ten bewijze: een kernproef op 9 oktober 2006, die dezelfde dag “veroordeeld” werd door de VN-Veiligheidsraad. Dit herhaalde zich op 25 mei 2009 met een onderaardse atoomexplosie en nog een kernproef op 9 september 2016.
In het kleine dichtbevolkte Israël kernproeven uitvoeren is onmogelijk. In 1979 en 1980 namen ruimtesatellieten twee Zuid-Afrikaanse atoomproeven waar, “vermoedelijk uitgevoerd samen met Israël”. Het toenmalige apartheidsregime heeft altijd ontkend dat het aan kernwapens werkte, maar onderminister Aziz Pahad heeft dit in 1997 toegegeven. De regering-Mandela had het kleine arsenaal atoombommen toen al ontmanteld en het Verdrag tegen de Verspreiding van Kernwapens ondertekend.
Dichter bij huis bevindt zich nog zo’n mogelijk ongeleid projectiel: Oekraïne. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie kwam een groot deel van het Sovjet-kernwapenarsenaal in Oekraïense handen. In 1996 is dat officieel volledig overgedragen aan Rusland, maar het is onbekend, onduidelijk, onzeker … of er toch nog bruikbare kernwapens in Oekraïne achter gebleven zijn.
Op 11 mei 1995 werd in New York door 170 landen besloten het verdrag voor onbepaalde tijd en onvoorwaardelijk voort te zetten. Rusland nam de plaats in van de voormalige Sovjet-Unie.
Meer uitleg in onderstaand filmpje: