Gustav Theodore Holst (Cheltenham, 21 september 1874 – Londen, 25 mei 1934) is een componist die niemand lijkt te kennen, al kent iedereen The Planets. Hij was van Duitse, Engelse, Zweedse en Letse afkomst en werd geboren als Gustavus Theodore von Holst. In 1919 liet hij officieel het ‘von’ achterwege (waarop zijn familie hoogstwaarschijnlijk toch geen rechten had).

Dit gebrek aan relatieve roem is een raadsel, want de kwaliteit van Holsts koor- en orkestmuziek (inclusief een aantal schitterende werken voor harmonieorkest) is meestal hoog. Misschien komt het mede door Holsts afkeer van publiek vertoon. Zo legde hij zich na het succes van The Planets toe op meer introverte onderwerpen, waaronder de prachtige Hymn of Jesus uit 1917. Dit is typisch een werk waarvan je je bij kennismaking afvraagt waarom het niet algemeen bekend is (al schijnt het werk destijds wel succes te hebben gehad). Er is echter ook iets aan de hand met de continuïteit van Holsts ontwikkeling als componist, alsof technische uitdagingen hem meer prikkelden dan een consistente stijl. Grove Music Online haalt in dit verband een intrigerende uitspraak van Holsts dochter Imogen aan: ‘As soon as he had made his point, he stopped’. (Muziekweb)

Holst zette het gedicht “A Christmas Carol” van Christina Rossetti op muziek:

In the bleak midwinter
Frosty wind made moan
Earth stood hard as iron
Water like a stone
Snow had fallen
Snow on snow on snow
In the bleak midwinter
Long, long ago
Angels and Arc Angels
May have traveled there
Cherubim and Seraphim
Thronged the air
But only his Mother
In her maiden bliss
Worshiped the beloved
With a kiss
What can I give him?
Poor as I am
If I were a shepherd
I would give a lamb
If I were a wise man
I would do my part
But what I can I give him
Give him my heart
Give him my heart