Giuseppe Fortunino Francesco Verdi (Le Roncole, 10 oktober 1813 – Milaan, 27 januari 1901) was een van de grootste componisten van Italiaanse opera’s, waarvan hij er in totaal zesentwintig schreef. Zijn werk was tijdens zijn leven zeer geliefd en is dat nog steeds.
De Messa da Requiem heeft Verdi gecomponeerd naar aanleiding van het overlijden van Alessandro Manzoni, een Italiaans dichter en novellist die zeer werd bewonderd door Verdi.
In plaats van een verheven lofzang op het leven na de dood is dit een requiem voor de levenden. Het beeld van de machteloze mens die na verlies vertwijfeld achterblijft, trof Verdi veel dieper dan de grootse majesteit van een gehuldigde godheid. Machtige koorpassages en dramatische orkeststukken vertolken het noodlot van de mensheid. Geen verlossende heilsbelofte dus, maar een eerbetoon aan de mens in al zijn sterfelijkheid.
Het Requiem was voltooid in april 1874 en werd naar de muziekuitgever Ricordi gezonden. Omdat de akoestiek van de San Marco kerk in Milaan hem beviel, en het 120-koppig koor en de 100 orkestspelers er goed uit de voeten konden, koos Verdi deze locatie voor de première. Het Requiem werd onder leiding van Verdi voor het eerst uitgevoerd op 22 mei 1874. De kerk kon niet alle belangstellenden een plaats geven zodat velen buiten bleven. Drie dagen later dirigeerde Verdi in La Scala een tweede uitvoering; een derde en vierde daarna liet hij over aan de dirigent Franco Faccio. De Messa da Requiem verkreeg in Italië en Europa veel bijval. In Italië werd het werk zo populair dat het ook in verschillende bewerkingen uitgevoerd werd. Er ontstonden arrangementen voor 4 piano’s en een bewerking voor militair orkest. Critici waren over het algemeen zeer positief. Velen praatten Johannes Brahms’ opvatting na, die liet optekenen dat ‘alleen een genie deze muziek had kunnen componeren’. Sommigen durfden aan wat kritisch te zijn en noemden het Requiem wel ‘erg opera-achtig’ omdat de wilde en soms zeer gepassioneerde muziek niet in overeenstemming was met de tekst die feitelijk gebaseerd is op de Romeins-Latijnse mis voor de doden. Verdi was geen praktiserend Rooms-katholiek en was in werkelijkheid meer een agnost en wellicht zelfs een complete niet-gelovige.
Ook Francis Toye, een Verdi-biograaf, uitte dat ‘… het [Requiem] is werkelijk geen kerkelijk werk maar een uitwerking van een meester-dramaturg met gebruikmaking van de woorden uit de liturgie om de emoties van de componist te kanaliseren’.
Dit is een mooi eerbetoon aan de nagedachtenis van Ray.