Het motto “Geen mens is illegaal” wordt gevolgd door een geplande volgende actie in het onderwijs, “Geen leerling mag buizen.”

De rood-groene deelstaatregering van Nedersaksen heeft een onderwijshervorming op het oog, waarbij geen enkele leerling zich nog aangemoedigd zal voelen om zijn/haar/x best te doen. Punten en rapporten horen er dan niet meer bij. U kent het adagio: alles moet inclusief zijn, de laatsten zullen de eersten zijn. Omgekeerde discriminatie…

De nieuwe deelstaatregering o.l.v. Stephan Weil (SPD) zou een akkoord gesloten hebben bij de vorming van de coalitie waarbij scholen “de mogelijkheid krijgen afstand te doen van een prestatiebeoordeling van de leerlingen”. Het mag niet verbazen dat de groene cultuurministerin Julia Willie Hamburg er vaart achter zet. Zij vindt dat de scholen de ontwikkeling van hun leerlingen te eng zien en dat de scholen bijgevolg meer vrijheid moeten krijgen… voor zover hun vrijheid strookt met haar onderwijsvisie.

Punten geven, rapporten schrijven… ho maar, da’s discriminerend. Slechts bij een afsluitend (lager of middelbaar) schooljaar zouden de scholen dan toch nog de ondankbare taak van scheidsrechter tussen voldoende en onvoldoende mogen uitoefenen. Grote of grootste onderscheiding zijn begrippen die sowieso geschrapt werden. Die fijne nuances, kwetsend voor bepaalde groepen, behoren tot de eerste helft van de vorige eeuw. Wanneer het vooruitstrevend idee van Frau Ministerin Hamburg in een wettekst zal omgegoten worden, is momenteel niet bekend.

Als we nu eens naar de zgn. Bildungsmonitor 2022 (met kaart) onder de loep nemen, dan vindt men de deelstaten Saxen en Beieren op de voorste plaatsen met meer dan gemiddelde resultaten. Niet toevallig deelstaten die eerder conservatief geregeerd worden. Daarentegen zijn de klassiek rood-groen geregeerde deelstaten lantaarndragers. Meer dan waarschijnlijk het resultaat van “vooruitstrevende” onderwijsexperimenten van rood-groene regeringen. Het afschaffen van een rapport maakt daar deel van uit.

De groene cultuurministerin Hamburg vindt dat men met haar maatregelen doelbewuster op de noden van de kinderen kan ingaan: “Veel scholen hebben ervaren dat leerling:innen geen baat hebben bij een rapportcijfer, omdat dit niet verraadt wat ze nog moeten leren.” U heeft dit goed gelezen. Een onderwijsministerin die niet achterom kijkt naar de prestaties maar wel vooruit, naar dat wat de lieve kindertjes nog moeten leren. En om die reden krijgen ze dus geen evaluatie van de reeds (on)verteerde kennis.

Wij hebben bij ons in Vlaanderen Ben Weyts, die probeert de lat hoger te leggen dan dat wat de minst presterende aan kan. En toch hebben we moeten vaststellen dat onze grote kleinzoon zijn 6de jaar basisonderwijs mocht verlaten zonder examens, zonder rapport. Iedereen geslaagd! Dat 1/4 der leerlingen uit exotische landen afkomstig was, amper meewerkte in de klas, geen huistaken moest afleveren, resp. lessen leren, dat zij sowieso jaar na jaar, alle klassen van het lager onderwijs doorgeschoven werden, dàt zou een verklaring kunnen zijn. Zou. Een onderscheid maken staat immers gelijk aan discriminatie, racisme e.d. verwerpelijke levenshoudingen. En dan maar klagen over ongelijke kansen, beperkte toegang tot het hoger onderwijs en vooringenomenheid bij sollicitaties.

Als er geen verschillen of waardebepaling meer mogelijk is, hoe kunnen kinderen dan nog overtuigd worden hun best te doen, hoe kunnen ze dan te weten komen waarin ze uitblinken en welke studierichting niet bij hen past?

F.T.

Pleiteticker