Jannis en Marleen vormen een Grieks-Vlaams echtpaar, jonge vijftigers, die met hun zoon in Noord-Griekenland wonen. Ook zij zijn getroffen door de crisis. Hieronder doet Marleen haar verhaal.
“Situatie tot 2 jaar terug
Jannis en ik behoorden tot de middenklasse van de Griekse maatschappij. Allebei hooggeschoold, werk, kindje, huisje, tuintje, 2 kleine auto’s en 1 keer per jaar een korte gezinsvakantie in eigen land.
Hoe is het tij gekeerd?
Vandaag ziet de situatie er enigszins anders uit. De middenklasse in Griekenland is aan het instorten en ook al blijven voor ons de factoren “hooggeschoold, werk, kindje, huisje, tuintje,…” identiek, tóch kunnen we nauwelijks rondkomen. Hoe komt dat toch?! Is de economische crisis ons verdiende loon? Wat hebben WIJ dan verkeerd gedaan?!
In 2 jaar tijd heeft Jannis zijn staatssalaris zien krimpen van 1500 naar 780 euro, zijn de belastingen onmenselijk veel gestegen, komen er om de haverklap nieuwe paniekbelastingen bij die bovendien met terugwerkende kracht worden toegepast en je dus extra verrassen, worden kinderen als luxebezit belast, stijgt het elektriciteitstarief met 40%,… om maar enkele veranderingen te noemen.
Welk effect had/ heeft dit voor ons gezin?
De laatste 2 jaar moeten we ons steeds meer ontzeggen tót nu vandaag bijna de meest essentiële zaken aan de beurt zijn.
Het begon 2 jaar geleden met het opzeggen van al onze verzekeringen. Daarna op steeds meer dingen besparen: geen krant meer, verwarming op laag pitje (verwarmen tot max. 12-13 graden in huis), snoeien in activiteiten van ons kind, op zoek naar de goedkoopste voedingswaren, onderhoudswerken woning uitstellen, speciaal statuut aanvragen voor afbetaling woonkrediet, Jannis ging een lening aan voor betaling van zijn belastingen, enz.
Hebben wij dan niet gespaard?
Toch wel, ook Grieken sparen, en als vijftigers hadden wij een spaarpotje aangelegd. Maar de crisis woedt hier al twee jaar. En waarom voelen WIJ als werkende middenklassers ze nu ook? Precies omdat het spaargeld óp is, en dat geld is niet gebruikt voor luxe, maar wel voor dagelijks eten, voor privé-doktersbezoeken omdat de sociale zekerheid plat ligt, steeds maar weer schoenen voor een tienerzoon die groeit als kool, enz. Maar de grootste hap ging naar de belastingen die langs alle kanten op ons af komen. Je voelt je uitgezógen. Je moet het meemaken om het te geloven. Eén van die nieuwe eigendomsbelastingen wordt via de elektriciteitsrekening geheven. Kan je die torenhoge rekening (die nog weinig met energie te maken heeft) niet betalen, dan heb je pech: de stroom in de woning wordt afgesloten.
Nog wat cijfers open & bloot: zoals hierboven vermeld, is Jannis’ salaris gekrompen van 1500 naar 780 euro. Nu ja, hij is dan ook een typisch “luie Griek”: werkt “maar” 10-12 uur per dag (ook vóór de crisis), legt gemiddeld 400km af per dag op gevaarlijke bergwegen, voert daarbij dagelijks dissectie uit op een 20-tal stuks vee, in kou en hitte, in alles behalve hygiënische stallen, offert elk weekend en al zijn verlofdagen op voor het bijwerken van de administratie (want het secretariaatspersoneel is ontslagen), en heeft de laatste jaren geen vakantie meer genomen. Een typisch luie Griek, dus.
Sinds 1 januari 2013 liggen zijn werkkosten bovendien hoger dan zijn inkomsten. Korte berekening: van de 780 euro netto gaat er 420 euro naar de (niet vergoede) reiskosten van huis naar werk, met steeds duurder wordende wegentol. De rest van het inkomen gaat naar zijn verplichte wegwerp-veiligheidskledij en overig noodzakelijk veterinair materiaal dat hij allemaal uit eigen zak betaalt, naar het duur onderhoud van de eigen auto die hij 100% inzet voor het werk, en bovendien schiet hij de Staat voor op de kilometers die hij als veterinair inspecteur dagelijks aflegt van het kantoor tot bij de veehouder ergens hoog in de bergen. Resultaat: zijn werk kost hem geld (circa 200 euro per maand) i.p.v. eraan te verdienen.
En nu het absurde ten top gedreven: theoretisch krijgt Jannis een kilometervergoeding voor de afstanden die hij aflegt tussen kantoor en veehouder, maar de overheid staat achter met betalingen sinds maart 2011. Het achterstallige bedrag staat echter op zijn belastingbiljet aangegeven als ontvangen bedrag en wordt bovendien belast als extra inkomsten. Dat is dus driedubbel-op!
En Marleen als zelfstandige?
Ik zie de omzet slinken terwijl de uitgaven fors stijgen. Omdat bovendien vanaf nu álle kosten voor huishouden, kind en woonkrediet op mij vallen (alsof ik financieel het statuut heb van een alleenstaande moeder met 2 kinderen) en ik bovendien investeer in Jannis’ werk, begin ik serieus zenuwachtig te worden. De situatie loopt uit de hand. Ik heb er geen controle meer over.
Ons gezin is in een neerwaartse spiraal beland. We weten niet waar en wanneer dit gaat eindigen, we hebben er geen vat op. Ik vind het angstaanjagend en uitzichtloos. Jannis wordt er bovendien depressief van.
Mijn boodschap? Zoals óns gezin zijn er duizenden gezinnen in Griekenland. Wij zijn NIET lui en hebben GEEN schuld aan de crisis. Toch betalen wij die crisis ten volle en worden wij door heel Europa als profiteurs en boosdoeners aanzien. Weet dat úw belastinggeld absoluut niet bij de Griekse gezinnen terechtkomt!
Wie is er dan wel schuldig aan de crisis in Griekenland? De corrupte politici en buitensporige rijken. En het zijn precies ZIJ die tijdens deze oneerlijke crisis buiten schot blijven. Dáár moeten de trojka en de buitenlandse gemeenschap ingrijpen!”
Ongeval Yannis
Bovendien had Yannis een ongeval tijdens de vele verplaatsingen voor het werk; de € 6000 aan reparatiekosten moest hij zelf ophoesten.
Bron: Ariadnes Dream of Hart voor Griekenland, waar verhalen over Griekse toestanden opgenomen worden
https://www.facebook.com/notes/hart-voor-griekenland/het-gezin-van-een-luie-griek/513274055389333